به گزارش تابناک، سید علی قرشی نوش‌آبادی افزود: بیشترین سهم مهاجرت‌های بین‌استانی به اصفهان مربوط به سال‌های 55 تا 65 بود که بیش از 44 درصد واردشدگان به اصفهان از استان خوزستان (به دلیل جنگ تحمیلی) و در مجموع 77.4 درصد آنان از چهار استان مذکور بودند.
وی افزود: مهاجران خارج شده از استان نیز به مقصد تهران، چهارمحال و بختیاری، خوزستان و فارس به ترتیب بیشترین سهم در بین خارج شدگان از استان را داشتند.
این کارشناس آمار با بیان اینکه بیشترین تعداد مهاجران خارج شده از اصفهان در سال‌های بین 55 تا 95 همواره تهران را به عنوان مقصد برگزیدند، گفت: استان اصفهان با توجه به میزان توسعه یافتگی، در دهه‌های اخیر نیروی کار استان‌های کمتر برخوردار را به سوی خود جذب کرد و از سویی بخش قابل توجهی از نیروی فعال خود را به سوی استان توسعه یافته تر یعنی تهران گسیل داشت.
قرشی افزود: بررسی آمار مهاجرت نشان می دهد که بیشتر مهاجرت‌های دهه‌های اخیر بویژه حرکت‌های درون استانی، مهاجرت‌های شهرگرا بود که بسیاری از آنها از مبادی روستایی صورت گرفت.
وی با بیان اینکه اشتغال و عوامل اقتصادی از مهم‌ترین مولفه‌های تاثیرگذار در بسیاری از مهاجرت‌های مذکور است، گفت: ظرفیت بالای اشتغال در بخش‌های کشاورزی، صنعت و خدمات در اصفهان به عنوان یکی از استان‌های برخوردار، مهاجران زیادی را به خود جذب کرد و این جریان مهاجرتی با پیامدهایی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و جمعیت شناختی برای استان همراه بوده است.
این کارشناس بیشترین افزایش جمعیت استان را مربوط به دهه 55 تا 65 دانست و افزود: این امر ناشی از ورود تعداد زیادی از اتباع افغانستان و مهاجران جنگ تحمیلی به این استان و افزایش بی‌سابقه میزان موالید بود.
قرشی ادامه داد: اما در دهه‌های 65 تا 95 به تبع تحولات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی از شدت مهاجرت به استان کاسته و سهم آن در افزایش جمعیت با نوساناتی همراه شد.
وی با بیان اینکه در سال های 45 تا 75 مهاجرت‌های درون‌استانی در اصفهان از روندی صعودی برخوردار بود و سهم آن (نسبت به کل جمعیت استان) از 3.73 درصد در سال 1355 به 8.53 درصد در سال 1375 افزایش یافت، خاطرنشان کرد: این روند در دوره‌های 75 تا 95 کاهش یافت و به 3.17 درصد در سال 1395 رسید.
رییس گروه آمارهای ثبتی سازمان مدیریت و برنامه ریزی اصفهان خاطرنشان کرد: تعداد مهاجران واردشده به استان از استان‌های دیگر تا سال 1385 روندی افزایشی داشت یعنی سهم آن از 5.14 درصد در سال 1355، به 6.61 درصد در سال 1385 رسید ولی در دهه اخیر کاهش یافت و به 2.5 درصد در سال 1395 رسید.
قرشی اظهار داشت: سهم مهاجران واردشده از خارج کشور در سال‌های 45 تا 95 به غیر از دوره 55 تا 65 روندی کاهشی داشت و بیشترین میزان آن به علت تحولات سیاسی ایجاد شده در کشور افغانستان و متعاقب آن ورود مهاجران افغان به استان در دهه 55 تا 65 بود.
وی خاطرنشان کرد: به دنبال برقراری آرامش نسبی و بازگشت تعداد قابل توجهی از مهاجران افغان به کشورشان سهم واردشدگان از خارج ( نسبت به کل جمعیت استان) از 1.07 درصد در سال 1365 به 0.16 درصد در سال 1395 کاهش یافت.
به گفته وی، مقایسه میانه و میانگین سنی جمعیت استان اصفهان نشان می‌دهد که جمعیت کل و جمعیت مهاجران واردشده در این سال‌ها جوان و در سن فعالیت و همچنین بیشتر آنها مرد هستند.
قرشی با بیان اینکه شهرنشینی در اصفهان رو به افزایش بوده و به 88 درصد در سال 1395 رسید، افزود: علاوه بر رشد طبیعی جمعیت شهرنشین، مهاجرت را می‌توان به عنوان یکی از عوامل این روند صعودی برشمرد.
وی خاطرنشان کرد: در دهه 55 تا 65 سهم جمعیت روستایی نسبت به کل جمعیت استان ثابت ماند اما در سه دهه بعد از آن از رشدی منفی برخوردار بود و سهم آن از 36 به 12 درصد کاهش یافت.
این کارشناس با بیان اینکه تا سال 1365 غالب مهاجرت‌های داخلی در استان، مهاجرت روستا به شهر بود، اظهار داشت: اما از سال 1365 به بعد مهاجرت‌های شهر به شهر نیز آغاز شد.
قرشی با اشاره به اینکه میزان شهرنشینی در بین مهاجران وارد شده (درون‌استانی و بین‌استانی) بیشتر از جمعیت کل استان بود، تصریج کرد: 32.2 درصد از مهاجرت‌هایی که در درون شهرستان‌های استان انجام شد از مبدأ روستایی بود درحالیکه مهاجرت‌های روستا-شهری واردشدگان از استان‌های دیگر 7 درصد بود.
وی با بیان اینکه انجام تحقیقاتی با هدف سنجش شدت مهاجرت و رابطه آن با میزان توسعه یافتگی روستاهای استان برای تدوین برنامه‌های متناسب با شرایط هر منطقه مهاجرفرست ضروری است، گفت: برای تحقق این موضوع نیاز به آمار و اطلاعات کامل و جامع درباره شاخص‌های توسعه مانند ساختار جمعیتی، میزان باسوادی، شبکه راه‌ها و برخورداری روستاها از امکانات بهداشتی، درمانی و رفاهی است.