تابناک اصفهان- عاطفه قلع ریز، از زمانی که هر فرد سیاسی برای خود رسانه ای علم کرد و رسانه ها هر یک به پشتوانه مالی و حامی یک ارگانی قلم زدند و در واقع خط فکری و سیاست ها و اهداف آن حامی شد دستور العمل و قانون آن رسانه، دیگر رسانه را رکن چهارم دموکراسی نمی توان یاد کرد.
رسانه های بی محتوا یکی پس از دیگری شکل گرفت و جای رسانه های مستقل و مردمی را گرفت و در این فضا علاوه بر اینکه پایه دموکراسی رسانه ها خرد شد شاهد ایجاد یک فضای بی اعتمادی مردم به رسانه ها شدیم .
در این فضا مردم هر ثانیه از رسانه های داخلی دوری کردند و به سمت رسانه های خارجی جهت گرفتند، رسانه هایی که حقایق ایران را به خاطر اهداف خود منتشر می کردند و مردمی که در هجمه ای از بحران اقتصادی و سیاسی و اجتماعی گیر افتاده بودند پس از اینکه حق مطلب را از رسانه های ملی و داخلی نمی گرفتند و به آنچه جستجو می کردند نمی رسیدند ، به شبکه های مجازی روی آوردند و این شد که مسئولان و رسانه ها به جای اینکه این آسیب بزرگ اجتماعی را در خود پیدا کنند و در واقع یک سوزن به خود بزنند و یک جوالدوز به مردم به راحتی انگ بی سوادی و بی فرهنگی را به مردم زدند.
در این فضای شکل گیری رسانه های بی محتوا، تنها مشتریان رسانه های مکتوب و غیر مکتوب مسئولان شدند و وجه مردمی خود را از دست داد و همین مسئله سبب شد که انتشار رسانه ها از چند صد هزار تا به زیر هزار رسید و باز هم به جای اینکه نگاه نقادانه به خود باندازد در بوق و کرنا کردند که آمار کتاب خوانی مردم به رشد منفی رسیده است.
وقتی مردم به خوراک های بی محتوای رسانه ها بی تفاوت شدند وقتی تمامی رسانه ها مسئول محور شد به جای مردم محور وقتی هر باری صدای اتحادیه ها، اصناف و انجمن ها و غیره و غیره به بهانه اینکه مسئولان رده پایین هستند از خط مشی رسانه ها کنار رفت، رسانه ها ماندند و یک عالمه بدهی و هزینه که تنها راه نجات خود را در این دیدند که دم مسئولان را بیشتر ببیند ، مسئولان که این عجز و ناتوانی رسانه ها را به چشم دیدند هر روز صدایشان بلندتر و رسانه ها را زیر پای فرمایشات خود له کردند.
در این فضای بلوشو شاهد شکل گیری تشکل های مطبوعاتی بودیم که بیشتر حکم پوشالی های تو خالی را دارند که اساس شکل گیری آن نه بر اساس حقانیت بلکه به شکل باند و باند بازی بود و هر کدام به اسم حمایت از رسانه ها، هزینه های گزافی به جیب زدند و ماحصل این پول ها جشن های خشک و سمبلیک امروزی برای خبرنگاران شد.
امروزه خبرنگاران حق التحریری که با وجود اینکه بیشترین بار بر دوش آنها است اما کمترین حق و مطالبه به آنها داده میشود با وجودی تشکل های مطبوعاتی هر روز پیکره آنها ضعیف و نحیف میشود.
عدم حمایت ارشاد و دیگر تشکل ها از اصحاب رسانه خبرنگاران و عدم حرکت جدی از سوی آنها و دست روی دست گذاشتن حامیان رسانه سبب شده که صاحبان رسانه و اصحاب رسانه هر یک برای تامین مالی خود به هر مسیری چنگ زدند از باج گیری بگیر تا باند وباند بازی ها و تکیه کردن بر پول های خرد در نشست ها و تضعیف حقوق خبرنگاران حق التحریر، خبرنگارانی که طبق فرمایشات این و آن مجبور شدند قلم بزنند در حالی که نه بیمه ای دارند ، نه مسکنی و نه تسهیلات رفاهی و تمام این مسایل سبب شد هر کسی برای خود راهی را باز کرده و برای تامین معیشت خود تلاش کند.
جانا سخن از زبان ما می گویی احسنت