امروز از طرف یکی از مسئولین شهری پیامی مبنی بر تبریک روز جوان دریافت کردم: "روز جوان بر شما معلول صاحب اندیشه مبارک باد. فردایی روشن را از درگاه الهی برایتان مسئلت می نمایم. (آقای فلانی)." این پیام مرا به فکر که نه، بهتی عمیق فرو برد. با خود اندیشیدم؛ روز جوان !حداقل برای معلولین دروغی عیان است. واقعاً تا کی قرار است با سخنانی زیبا و تو خالی، نام های پوشالی و تفکراتی پرتقالی خود را بفریبیم. البته خود را که نه، بیچاره جوان معلول را که دل به مسئولی سپرده تا باری از روی دوشش بردارد ؛ نه طبق حرف های خوشگل بر گرده اش بگمارد . مسئول محترم در راستای گرامیداشت روز جوان و به میمنت تولد پسر امام سوم شیعیان چند نکته ای را به عرض می رسانم. شاید اجرا نمودن آن بتواند در حل مشکلات ما موثر واقع گردیده و گوش های ما را از کلام دلنواز جنابتان دور نگاه دارد. پیشنهاد می کنم در تدوین و تصویب قوانین مدون و مشخص و اجرائی نمودن آن به صورت کامل کوشش فرمایید. به جهان پیرامون خود نگاهی بیاندازید. اگر کشور های توسعه یافته را نیز به کناری بگذاریم، از همسایگان خود چند درسی به عاریت بگیرید. به نظر می رسد سال ها که نه، قرن هاست از آنها عقب مانده ایم. مسئولین شرکت اتوبوسرانی، قطار شهری، شهردار محترم تمامی کشورهای دنیا خدمات حمل و نقل، دید و بازدید از اماکن تفریحی و فرهنگی ، ورزشگاه ها و بسیاری دیگر را برای معلولین رایگان در نظر گرفته اند. مسئولین عالی رتبه گمرک همتایان شما تجهیزات توانبخشی را از مالیات گمرکی معاف ساخته و حداقل برچسب تجهیزات لوکس بر آن نمی گذارند. سازمان بهزیستی. شما را چه شده که واحد توانبخشی و خدمات آن را به بخش خصوصی واگذار کرده اید؟ این ایده ی ناب را از کجای منظومه شمسی قاپیده اید؟ البته با دیگر مسئولین کاری ندارم. چرا که به نظر میرسد پس از ناکارآمدی قفل و کلید هایشان در باز نمودن قفل زندگی پر تلاطم معلولین؛ آنها هم با ما کاری ندارند پس حرفی که قرار شد اثر نکند همان بهتر که در نطفه خفه اش کنم. گرامی مردم کشورم. روز جوان را به ما تبریک نگویید. معلولی که از خدمات آموزشی بی بهره مانده ،شغلی را متناسب با مهارت خود به دست نیاورده و از ازدواج و لذت های زندگی در عمل بویی نبرده، نیازی به تبریک گفتن ندارد. تبریک واقعی را باید به دولت هایی گفت که تسهیلات فراوانی را در اختیار معلولین کشورشان قرار داده تا به واقع فردای روشن را پیش روی خود ببینند وگرنه که دعا کردن از دست خودمان نیز بر میآید.