حجت الاسلام والمسلمین رسول فلاحتی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با اشاره به جایگاه قرآن در نهج البلاغه، گفت: در نهج البلاغه از جایگاه قرآن و عظمت آن فراوان سخن به میان آمده است که در اینجا به بخش های از آن اشاره می شود، حضرت علی(ع) در خطبه ۱۸ می فرماید«إِنَّ اَلْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ أَنِیقٌ وَ بَاطِنُهُ عَمِیقٌ لاَ تَفْنَی عَجَائِبُهُ وَ لاَ تَنْقَضِی غَرَائِبُهُ وَ لاَ تُکْشَفُ اَلظُّلُمَاتُ إِلاَّ بِه»؛ بدرستی که ظاهر قرآن، نیکو و باطن آن عمیق است. شگفتی های آن از بین نمی رود و غرایب و اسرار آن  آن تمام نمی گردد و تاریکیها، جز به سبب قرآن،گشوده نمی شود.

وی ادامه داد: حضرت درخطبه ۵۸ می فرماید« ألا إنَّ فیهِ عِلمَ ما یَأتِی، الحَدیثَ عنِ الماضِی، و ردَواءَ دائکُم ، و نَظمَ ما بینَکُم». می فرماید« بدانید که در قرآن علوم مربوط به آینده و سخن از گذشته و داروی درد شما و آنچه مایه نظم و سامان میان شماست، وجود دارد».

نماینده ولی فقیه در گیلان  اضافه کرد:  در خطبه ۱۹۸ در پایانش۵۰ ویژگی حضرت برای قرآن بیان می کند «ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَیْهِ الْکِتَابَ نُوراً لَا تُطْفَأُ مَصَابِیحُهُ وَ سِرَاجاً لَا یَخْبُو تَوَقُّدُهُ وَ بَحْراً لَا یُدْرَکُ قَعْرُهُ وَ مِنْهَاجاً لَا یُضِلُّ نَهْجُهُ وَ شُعَاعاً لَا یُظْلِمُ ضَوْءُهُ‏ وَ فُرْقَاناً لَا یُخْمَدُ بُرْهَانُهُ وَ تِبْیَاناً لَا تُهْدَمُ أَرْکَانُهُ وَ شِفَاءً لَا تُخْشَی أَسْقَامُهُ وَ عِزّاً لَا تُهْزَمُ أَنْصَارُهُ وَ حَقّاً لَا تُخْذَلُ أَعْوَانُهُ‏ فَهُوَ مَعْدِنُ الْإِیمَانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ وَ یَنَابِیعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ وَ رِیَاضُ الْعَدْلِ وَ غُدْرَانُهُ وَ أَثَافِیُّ الْإِسْلَامِ وَ بُنْیَانُهُ وَ أَوْدِیَةُ الْحَقِّ وَ غِیطَانُهُ‏ وَ بَحْرٌ لَا یَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ وَ عُیُونٌ لَا یُنْضِبُهَا الْمَاتِحُونَ وَ مَنَاهِلُ‏ لَا یَغِیضُهَا الْوَارِدُونَ وَ مَنَازِلُ لَا یَضِلُّ نَهْجَهَا الْمُسَافِرُونَ وَ أَعْلَامٌ لَا یَعْمَی عَنْهَا السَّائِرُونَ وَ [إِکَامٌ‏] آکَامٌ لَا یَجُوزُ عَنْهَا الْقَاصِدُونَ‏ جَعَلَهُ اللَّهُ رِیّاً لِعَطَشِ الْعُلَمَاءِ وَ رَبِیعاً لِقُلُوبِ الْفُقَهَاءِ وَ مَحَاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحَاءِ وَ دَوَاءً لَیْسَ بَعْدَهُ دَاءٌ وَ نُوراً لَیْسَ مَعَهُ ظُلْمَةٌ وَ حَبْلًا وَثِیقاً عُرْوَتُهُ وَ مَعْقِلًا مَنِیعاً ذِرْوَتُهُ‏ وَ عِزّاً لِمَنْ تَوَلَّاهُ وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ وَ هُدًی لِمَنِ ائْتَمَّ بِهِ وَ عُذْراً لِمَنِ انْتَحَلَهُ وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَکَلَّمَ بِهِ وَ شَاهِداً لِمَنْ خَاصَمَ بِهِ وَ فَلْجاً لِمَنْ حَاجَّ بِهِ‏ وَ حَامِلًا لِمَنْ حَمَلَهُ وَ مَطِیَّةً لِمَنْ أَعْمَلَهُ وَ آیَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ وَ جُنَّةً لِمَنِ اسْتَلْأَمَ وَ عِلْماً لِمَنْ وَعَی وَ حَدِیثاً لِمَنْ رَوَی وَ حُکْماً لِمَنْ قَضَی».

سپس قرآن را بر او نازل فرمود؛ قرآن نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد، دریایی است که ژرفای آن درک نشود، راهی است که رونده آن گمراه نگردد، شعله‏ ای است که نور آن تاریک نشود ، جدا کننده حق و باطلی است که درخشش برهانش خاموش نگردد، بنایی است که ستون‏های آن خراب نشود، شفا دهنده ‏ای است که بیماری ‏های وحشت انگیز را بزداید، قدرتی است که یاورانش شکست ندارند، و حقّی است که یاری کنندگانش مغلوب نشوند. قرآن، معدن ایمان و اصل آن است، چشمه ‏های دانش و دریاهای علوم است، سرچشمه عدالت، و نهر جاری دل است، پایه ‏های اسلام و ستون‏های محکم آن است، نهرهای جاری زلال حقیقت، و سرزمین‏های آن است. دریایی است که تشنگان آن، آبش را تمام نتوانند کشید، و چشمه‏ای است که آبش کمی ندارد، محل برداشت آبی است که هرچه از آن برگیرند کاهش نمی‏ یابد، منزلی است که مسافران راه آن را فراموش نخواهند کرد، و نشانه‏ هایی است که روندگان از آن غفلت نمی ‏کنند، کوهسار زیبایی است که از آن نمی‏ گذرند. خدا قرآن را فرو نشاننده عطش علمی دانشمندان، و باران بهاری برای قلب فقیهان، و راه گسترده و وسیع برای صالحان قرار داده است. قرآن دارویی است که با آن بیماری وجود ندارد، نوری است که با آن تاریکی یافت نمی ‏شود، ریسمانی است که رشته‏ های آن محکم، پناهگاهی است که قلّه آن بلند ، و توان و قدرتی است برای آن که قرآن را برگزیند، محل امنی است برای هر کس که وارد آن شود، راهنمایی است تا از او پیروی کند، وسیله انجام وظیفه است برای آن که قرآن را راه و رسم خود قرار دهد، برهانی است بر آن کس که با آن سخن بگوید، عامل پیروزی است برای آن کس که با آن استدلال کند ، نجات دهنده است برای آن کس که حافظ آن باشد و به آن عمل کند، و راهبر آن که آن را به کار گیرد، و نشانه هدایت است برای آن کس که در او بنگرد، سپر نگهدارنده است برای آن کس که با آن خود را بپوشاند، و دانش کسی است که آن را به خاطر بسپارد، و حدیث کسی است که از آن روایت کند، و فرمان کسی است که با آن قضاوت کند. (نهج البلاغة / ترجمه دشتی، (ص: ۴۱۹)

ارزش قرآن (قرآن در نهج البلاغه)

امام جمعه رشت در ادامه افزود: حضرت در خطبه ۱۱۰ می فرماید« «وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِیثِ‏ وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَإِنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ‏ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ وَ أَحْسِنُوا تِلَاوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ‏ وَ إِنَّ الْعَالِمَ الْعَامِلَ بِغَیْرِ عِلْمِهِ کَالْجَاهِلِ الْحَائِرِ الَّذِی لَا یَسْتَفِیقُ مِنْ جَهْلِهِ‏ بَلِ الْحُجَّةُ عَلَیْهِ أَعْظَمُ‏ وَ الْحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ‏ وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَلْوَم‏/ «قرآن را بیاموزید، که بهترین گفتار است، و آن را نیک بفهمید که بهار دل‏هاست. از نور آن شفا و بهبودی خواهید که شفای سینه ‏های بیمار است، و قرآن را نیکو تلاوت کنید که سود بخش‏ترین داستان‏هاست، زیرا عالمی که به غیر علم خود عمل کند، چونان جاهل سرگردانی است که از بیماری نادانی شفا نخواهد گرفت، بلکه حجّت بر او قویترو حسرت و اندوه بر او استوارتر و در پیشگاه خدا سزاوارتر به نکوهش است». (نهج البلاغة / ترجمه (دشتی، ص: ۲۱)

حجت الاسلام والمسلمین فلاحتی اظهار کرد: با توجه به این که این حضرت در این چند خطبه از جایگاه نورانی و ویژگیهای قرآن کریم سخن می گوید در بعضی از جاها از بی توجهی و کم توجهی بعضی از مسلمانان نسبت به این کتاب ناله می کند. در آخرالزمان شرایط به وجود خواهد آمد که مردم به ظاهر قرآن اکتفاء خواهند کرد.

وی اضافه کرد: حضرت در حکمت ۳۶۹ نهج البلاغه از غربت قرآن سخن می گوید« قَالَ علیه السلام یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ لَا یَبْقَی فِیهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ وَ مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا اسْمُهُ وَ مَسَاجِدُهُمْ یَوْمَئِذٍ عَامِرَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ خَرَابٌ مِنَ الْهُدَی سُکَّانُهَا وَ عُمَّارُهَا شَرُّ أَهْلِ الْأَرْضِ مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ وَ إِلَیْهِمْ تَأْوِی الْخَطِیئَةُ یَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْهَا فِیهَا وَ یَسُوقُونَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا إِلَیْهَا یَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ فَبِی حَلَفْتُ لَأَبْعَثَنَّ عَلَی أُولَئِکَ فِتْنَةً أَتْرُکُ الْحَلِیمَ فِیهَا حَیْرَانَ وَ قَدْ فَعَلَ وَ نَحْنُ نَسْتَقِیلُ اللَّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ؛ امام علیه السّلام (در نکوهش تباهکاران و زمان آن) فرموده است ۱- می آید بر مردم روزگاری که بجا نمی ماند در ایشان از قرآن مگر نشانه ای (نوشتن و خواندن بی اندیشه در معانی و حقائق آن) و از اسلام مگر نامی (گفتن شهادتین بی عمل نمودن به احکام آن) ۲- در آنروز مسجدهاشان از جهت ساختمان (و زینت و آرایش) آباد است و از جهت هدایت و رستگاری ویران (چون پرهیزکار و هدایت کننده در آنها یافت نمی شود) ساکنان و آباد کنندگان آنها (کسانیکه در مسجدها گرد می آیند) بدترین اهل زمین هستند (زیرا) ۳- از آنها فتنه و تباهکاری بیرون آید و در آنها معصیت و گناه جا گیرد، بر می گردانند در آن فتنه هر که را که از آن کناره گیرد، و بسوی آن می برند هر که را از آن مانده است، خداوند سبحان می فرماید: بحقّ خودم قسم یاد کرده ام که فتنه و تباهکاری را بر آن مردم بر انگیزم طوری که بردبار خردمند در (رهائی از) آن سرگردان ماند، و محقّقا (آنچه را که فرموده) بجا می آورد، ۴- و ما از خدا گذشت از لغزش غفلت و بیخبری را درخواست می نماییم (تا مانند فتنه جویان بکیفر جاوید گرفتار نشویم).

نماینده ولی فقیه در گیلان تصریح کرد: حضرت علی(ع) در جاهای مختلف نهج البلاغه درباره جایگاه قرآن سخن گفته است که اگر هر انسانی نهج البلاغه را مطالعه کند متوجه می شود بعد از قرآن، نهج البلاغه تالی تلو این کتاب است و در عین حال غرق در عظمت قرآن می شود.

امام جمعه رشت اظهار کرد: در همین راستا و با توجه به قرار داشتن در ماه مبارک رمضان به حدیثی از حضرت رضا (ع) در بیان ثواب قرائت یک آیه از قرآن کریم در ماه ضیافت الهی اشاره می‌شود:  «مَنْ قَرَأَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ آیَهً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَانَ کَمَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُور»؛  هر کس در ماه رمضان یک آیه از کتاب خدا را قرائت کند، مثل این است که در ماه‌های دیگر قرآن را ختم کرده باشد. منبع: فضائل الاشهر الثلاثه ص۹۷ ، ح۸۲ ـ بحار الانوار(ط-بیروت) ج۹۳، ص ۳۴۱

وی ادامه داد: در ایام کرونا قرار داریم توصیه می شود هر روز چندین بار این کتاب الهی را تلاوت کنیم و با این کتاب وحیانی بیشتر آشنا شویم.

 حجت الاسلام والمسلمین فلاحتی در پایان گفت: حتی لازم می دانم از مبلغین و روحانیون در خواست کنم با تلاش شبانه روزی کاری کنند که قرآنی را که در غربت قرار گرفته با معرفی درست از غربت بیرون بیاید.