محمد عیدی نجف آبادی "در غم انگیزترین نوحه بنالی ای دل
که دل انگیزترین نغمه سرا می میرد"
آوخ از این "روز واقعه" که "هزار دستانِ"چمن را دریغاگوی "کهنه سوار" و "پدر سالار" سینمای ایران کرد. "غزال" رعنایی که به "انتظارِ" "فرزند صبح" در خلال حیات هنریش، همواره "زمزمه محبت" سر می داد و "رسم شیدایی" بر می نشاند.باری، امروز روایتگر "خشت و آینه"، استاد محمد علی کشاورز به خیل ستارگان پیوست و آسمانی شد؛ هنرمندی از جنس "سربداران" عاشقی که به "راه شب"، روشن افروز "دلشدگان" بود. بی شک استاد، " ستاره دنباله داری" است که به "گرداب" حوادث، غبار نسیان بر نام نیک و پرخاطره اش ننشیند و جاودانه نقش هایش در حافظه ها منقوش و مرکوز خواهد ماند.
اینجانب به حکم وظیفه ، هجران غم انگیز کشاورزِ بوستان سینمای پر ریشه این بوم را به شهروندانِ نگارستان هزار جلوه اصفهان و ایران تسلیت عرض نموده و برای آن محب باد پیما در "زیر درختان زیتون" باغ جنت آرامش ابدی مسالت می نمایم.
"ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حال مردمان چون است"
۲۵ خردادماه ۱۳۹۹ خورشیدی