تابناک فارس به نقل از تسنیم: کمتر از یک روز به دربی شیرازی‌ها در لیگ یک ایران باقی مانده و تمام هم و غم همه ما این است که حتما یک نماینده در لیگ برتر داشته باشیم. به فرض اینکه این رویا هم برآورده شود و همین فردا امتیاز یک تیم لیگ برتری را بخریم و سندش را ششدانگ به نام برق یا فجری یا قشقایی بزنیم. آیا مشکل ورزش و جوانان ما برطرف می‌شود؟
زمانی تیم‌های فوتبال شیرازی در لیگ برتر اسم و رسم و اعتباری داشتند و رویای امروز نسل جوان در گذشته‌ای نه چندان دور برای ما خاطره بود. زمانی که فجر و برق نیمی از بازیکنان تیم ملی را تشکیل می‌دادند و عناوین را یکی یکی درو می‌کردند، برای تیم‌های پایه ملی بازیکن می‌ساختند، قهرمان جام حذفی می‌شدند و در جام باشگاه‌های آسیا شرکت می‌کردند.
هزینه فوتبال را صرف ورزش‌های دیگر کنیم؟
دوری شیرازی‌ها از لیگ برتر کم کم دارد به یک دهه می‌رسد. در این گزارش به بررسی این موضوع و بیان دیدگاه‌های مختلف و راه چاره خواهیم پرداخت. دسته‌ای از کارشناسان نومیدانه معتقدند ما درباره تیم‌های پایه اقدامات زیرساختی خاصی صورت نداده‌ایم و مدارس فوتبالمان بیشتر بنگاه تجاری و دلالی است تا آکادمی شناسایی پرورش و معرفی استعدادها.
طرفداران این دیدگاه معتقدند چون در شرایط فعلی و در فوتبال فارس تیمداری به صرفه نیست و از نظر اقتصادی نیز صنایع خاصی در استان نیست که از تیم‌های مطرح شیرازی حمایت کنند، تلاش‌های تیم‌های شیرازی راه به جایی نخواهد برد و بازیکنان مستعد هم جذب شهرهای دیگر می‌شوند و در تیمداری هم انگار تمام تلاشمان این است امتیاز تیمی را بخریم و تلاش کنیم به لیگ برتر صعود کند.
این عده وضعیت فعلی این باشگاه‌ها را مثال می‌زنند و می‌گویند ساخت ورزشگاه مجهز پارس هم نتوانست حال استان فوتبال فارس را خوب کند و در حالی که تابستان امسال میزبانی شیراز و ورزشگاه پارس(میانرود) از فینال جام حذفی فوتبال بین استقلال تهران و تراکتورسازی تبریز که مقدمات آن نیز مهیا شده بود، می‌توانست بار دیگر شور و هیجان را به فارس و شیراز بیاورد اما سوءمدیریت‌ها در استان و برخی تنگ نظری‌ها خارج از استان نگذاشت این اتفاق محقق شود.
صاحبان این دیدگاه همچنین بر این عقیده‌اند تا زمانی که با مدیران ورزشی غیردلسوز و غیرمتخصص در مناصب مدیریتی ورزش استان و مدیریت مدیران جویای نام و پر حاشیه در باشگاه‌ها و وجود مدیرانی که از الفبای ورزش چیزی سر در نمی‌آوردند و شفافیت لازم را ندارند و با مفاهیم روز ورزشی مثل اقتصاد ورزش بیگانه هستند، مواجه هستیم و تا وقتی به استفاده از مربیان از رده خارج شده و بعضا غیراستاندارد بومی یا مربیان ناموفق و شکست خورده غیربومی می‌پردازیم ورزش و به ویژه فوتبال فارس کامیاب نخواهد شد.
مخالفان می‌گویند فصلی نیست که شاهد سقوط تیم‌های شیرازی به رده پایین‌تر یا محرومیت نقل و انتقالاتی به سبب بدهی باشگاه‌ها نباشیم. استدلال آنها هم این است که فجر در لیگ آزادگان در هفته‌های اول بد نتیجه نگرفته و بالای جدول است اما همانند چند سال اخیر در نیم فصل دوم مشکلات مالی این تیم را از پای در می‌آورد.
قشقایی نیز در همین لیگ هجده تیمی آزادگان پانزدهم است و شرایط خوبی ندارد. برق نوین شیراز نیز که با پشتیبانی یک برند مشهور پوشاک ورزشی تا رده سومی لیگ آزادگان هم پیش رفت و جواد خیابانی را به عنوان مشاور در تیم خود استخدام کرد بعدتر به سبب مشکلات مالی برای همیشه منحل شد و باشگاه قدیمی برق شیراز نیز در دسته 3 به سر می‌برد.
تیم فوتسال ارژن شیراز که به ایمان تغییر نام داده در انتهای جدول رده‌بندی قرار دارد، تیم‌های مقاومت اقلید، صدرا و شاهد هم همزمان به دسته دو فوتسال سقوط کردند. اوضاع برای بانوان شیرازی هم زیاد فرقی نمی‌کند و چه بسا بدتر است و علاوه بر محدودیت‌های مختلف کافی نبودن حمایت‌های مالی مانع از شکوفایی استعدادهای نیمی از جامعه شده است.
به همین دلیل این عده معتقدند آن یکی دو میلیاردی که هرسال صرف باشگاه‌های فوتبال شیراز می‌شود اگر صرف دیگر ورزش‌ها به ویژه ورزش‌های رزمی شود که در بسیاری از آنها فارس حرف اول در کشور می‌زند نتایج بهتری به بار خواهد آورد.
فوتبال می‌تواند نام فارس را دوباره سر زبان‌ها بیندازد
در مقابل این عده دسته دیگر معتقدند به سبب نبوغ ذاتی مردم فارس در امر ورزش و آمادگی جسمی و فیزیولوژیک بدنی خوبی که مردم این استان دارند که بخشی از آن مرهون طبیعت بکر و تغذیه مناسب و ارگانیک است، اگر روی استعدادهایش کار شود نتایجی فوق‌العاده به دست خواهد آمد و همین یکی دو دهه قبل بود که ورزشگاه ارتش شیراز و ورزشگاه حافظیه مملو از جمعیت می‌شد و تماشاگران حتی روی نورافکن‌های ورزشگاه هم می‌نشستند و علاقه مردم شیراز به ورزش را نمی‌شود نادیده گرفت.
کارشناسان موافق این دیدگاه معتقدند اتفاقا در استان فارس صنایعی چون پتروشیمی، کارخانه سیمان و صنایع لبنی معتبر مثل دایتی، رامک، پگاه، ارژن هستند که اگر دولت در زمینه‌های دیگر از آنها حمایت کند مثلا هزینه حامل‌های انرژی یا مالیاتی آنها را کاهش بدهد یا تسهیلات خوبی به این تولیدی‌ها بدهد آنها نیز متقابلا علاقه‌مند به تیمداری در شهر و استان خود به عنوان مسئولیتی اجتماعی فرهنگی خواهند شد و دیگر لازم نخواهد بود دولت مستقیما به تیم‌ها کمک کند. فروشندگان لباس‌های اسپورت که در شهر ما کم هم نیستند و مارک‌های مشهور را در خیابان‌ها و مجتمع‌های لوکس می‌فروشند هم می‌توانند با حمایت از این باشگاه‌ها و تامین لباس آنها گامی دیگر در این راستا بردارند.
با اینکه در فارس ارتباطی بین ورزش و اقتصاد وجود ندارد و برندهای تجاری نیز رغبت چندانی به سرمایه‌گذاری در حوزه ورزش یا اسپانسرینگ از تیم‌های ورزشی ندارند و معتقدند به سبب نبود حمایت‌ها توجیه اقتصادی ندارد و زیان ده است اما دولت و استانداری باید مشوق‌های لازم برای حضور اسپانسر و سرمایه‌گذار را فراهم کنند و صدا و سیما هم به موقع حق پخش بازی تیم‌ها را بدهد.
طرفداران این دیدگاه در نهایت اعتقاد دارند اگر موارد فوق محقق شود و تغییرات از تیم‌های پایه شروع شود و به جای بازکردن بنگاه‌های آموزش فله‌ای مربی، بر روی کیفیت کار شود قطعا ورزش فارس و شیراز به خصوص فوتبال دیگر باره احیا خواهد شد.
آیا شهرداری می‌تواند فجر و قشقایی را نجات بدهد
اخیرا و در پوشش یکصد و شصت و سومین جلسه صحن علنی شورای شهر شیراز بیان کردیم که اعضای شورا با یک فوریت در بودجه آتی اعطای کمک به دو تیم دسته یکی شیراز، فجر شهید سپاسی و قشقایی را پیشنهاد و هر 11 عضو حاضر در این جلسه به آن رای مثبت دادند و این لایحه نیز به تصویب رسید و مقرر شد به هریک از تیم‌های فجر شهید سپاسی و قشقایی شیراز از ماده 17 بودجه مصوب سال 1399 شهرداری شیراز، مبلغ 250 میلیارد و 500 میلیون ریال پرداخت شود و علاوه بر آن به ازای هر برد در بازی‌های داخل خانه مبلغ 150 میلیون ریال و به ازای هر برد در بازی‌های خارج از خانه مبلغ 300 میلیون ریال به این دو تیم اهدا شود.
همچنین اعضای شورای شهر شیراز شرط کردند در صورتی که هر یک از این دو تیم بتوانند جواز حضور در لیگ برتر را کسب کنند مبلغ 5 میلیارد ریال به عنوان پاداش از شهرداری شیراز دریافت خواهند کرد. علاوه بر این مقرر شد پرداخت‌ها از آغاز تا پایان رقابت‌های لیگ دسته اول در فصل 1400 - 1399 انجام شود و به همین منظور در بودجه سال 1400 شهرداری شیراز نیز لحاظ خواهد شد.
این کمک‌ها خوب است اما علاوه بر این شهرداری می‌تواند با در اختیار قراردادن اقامتگاه و خوابگاه‌های خود به بازیکنان شهرستانی که برای اردوهای استعدادیابی یا آماده‌سازی راهی شیراز می‌شوند از تحمیل هزینه بیشتر به تیم‌ها جلوگیری کند و در صورت در اختیار داشتن زمین‌های مرغوب برای تمرین به تیم‌ها کمک کند.
این اقدامات قطعا اگر به موقع و حساب شده صورت بگیرد کمک بسیار بزرگی به این دو تیم خواهد کرد. ورزش و به ویژه فوتبال می‌تواند علاوه بر افزایش نشاط عمومی، از بسیاری آسیب‌های اجتماعی جلوگیری کند.
