آرمان اعتراف کرده که تعریف بیکاری را دولت اصلاحات تغییر داده است: رئیس مرکز آمار ایران با بیان اینکه بر اساس شاخصهای بینالمللی، یک ساعت کار در هفته فرد را در فهرست شاغلان قرار میدهد، گفت: «نرخ اشتغال و بیکاری در ایران بر همین اساس محاسبه میشود.» امید علی پارسا در حالی این اظهار نظر را انجام داده است که هر از گاهی مناقشات قدیمی درباره چگونگی احتساب تعداد بیکاران نو شده و به بحثهای دامنهداری منجر میشود.
مسئولان دولتی تعداد بیکاران کشور را چیزی بین ۵/۲ تا سه میلیون نفر میدانند. آنها اذعان میکنند که اگر بیکاری ناقص را نیز به این آمار اضافه کنیم، تعداد بیکاران کشور به مرز شش میلیون نفر میرسد. این در حالی است که منتقدان تعداد بیکاران کشور را چیزی حدود ۱۱ میلیون نفر میدانند. بسیاری از کارشناسان دلایل این اختلاف آماری را شیوههای مختلف آمارگیری میدانند. از طرف دیگر، عنوان میشود مبنای یک ساعت کار برای اینکه فرد شاغل محسوب شود، اگرچه مبنایی بینالمللی است، اما به دلیل درآمد پایین در ایران پذیرفتنی نیست. حداقل حقوق در ایران برای بیش از ۴۰ ساعت کار در هفته کمی بیشتر از ۸۰۰ هزار تومان در ماه است. این در حالی است که هزینه یک خانواده شهری چیزی حدود سه میلیون تومان در ماه برآورد شده است. مشخص است که با ۴۰ ساعت کار در هفته برای کسی که حداقل حقوق میگیرد خرج و دخل جور در نمیآید. حال باید پرسید چطور با یک ساعت کار میتوان فرد را شاغل به حساب آورد؟ با وجود این، روز گذشته رئیس مرکز آمار ایران با بیان اینکه بر اساس شاخصهای بینالمللی، یک ساعت کار در هفته فرد را در فهرست شاغلان قرار میدهد، گفت: نرخ اشتغال و بیکاری در ایران بر همین اساس محاسبه میشود...
. پارسا در جواب سوالی مبنی بر چگونگی جمع آوری اطلاعات برای اعلام آمار اشتغال در کشور خاطرنشان کرد: در دنیا تمامی خبرگان در حوزه اشتغال و بیکاری گرد هم آمده و اعلام کرده اند که دو روز کار در هفته ملاک شاغل بودن یا نبودن یک فرد است و این در مجموعه آمار سازمان ملل نیز تعریف شده و با آن تعریف حساب و کتابهای لازم صورت میگیرد. ضمن اینکه از اواخر دولت هشتم تعریف رسمی کل دنیا برای اشتغال یک ساعت در هفته را به معنای شاغل بودن یک فرد در نظر میگیرند.