تابناک رضوی: " طوفانِ الاقص را جشن گرفتند و فکر امروز نبودند. امروز که زیر آوار مانده اند نمی دانند چه کنند..." این گزاره ای است که از زبان ها و قلم های مختلف می شود شنید و خواند. به ویژه در فضای مجازی. در کامنت هایی که زیر پُست های مرتبط نوشته می شود. گاه طعم طعنه هم پیدا می کند. گاه طرف با نیتِ” دشنه سازی” از کلمات، قلم برمی دارد یا انگشت بر صفحه کیبورد می فشارد. نگاهِ عاقل اندر سفیه هم دارند حال آن که خود از سفاهت سرشارند. این که با شنیدن خبر طوفان الاقصی، دست ها به اقتدار مشت شد و غیرت در زبان ها به الله اکبر برخاست و لبخند، از اندوه 75 ساله کاست به خاطر عظمت آن حماسه بود. ذاتِ حماسه هم بهجت آفرین و اقتدار افزایی است. یک نفر که در مسابقه گُل بزند یک ملت به شادمانی برمی خیزد. حریف هرچه قوی تر، شادی گُل هم بلند تر. جای جشن هم داشت. مقاومت با حداقلی ترین امکانات به حداکثری ترین ارتش منطقه ضربه ای زد که تا همیشه ترمیم ناپذیر است. با هیچ توحشی هم از یاد نمی رود و آبروی رفته نظامی- امنیتی باز نمی گردد. دقیق و به جا بود آن شادمانی همچنان که به جاست فریادگری و بیداری آفرینی در ازدحام توحش و بمب که صهیونیست ها بر سر مردم غزه می بارند. کسی توقع نداشت با ضربه حماس، صهیونیسم یک جا در هم بشکند. شکستن دماغ او کافی است تا بدانند همگان که این ارتش نه تنها شکست ناپذیر نیست که شکستنی است." للباطلِ جوله" هست اما دولتِ ماندگار نیست. بله، ما دانسته مشت مان گره شد در روز اول طوفان. نسبت سنجی توان نظامی و لجستیک می گوید کسی نمی تواند توقع داشته باشد که یک گروه به تعداد کم در مدتی کوتاه ارتشی قدرتمند را از هم بپاشاند اما ساعتِ شنی را می شود به وضوح دید. نسبت توان و قدرت تهاجم طرفین را می شود به این مثال همه کس فهم کرد که؛ برای وزنه بردار دسته سَبک، مثلا بالابردن وزنه 135 کیلو می شود معجزه اما برای دسته فوق سنگین این وزنه یعنی فاجعه. بوکسور سبک وزن ، یک راند هم از سنگین وزن ببرد شاهکار است. این شاهمار هم در غزه رقم خورده است. نه فقط یک راند که چند راند را برده است. دیگر اقتدار ارتش و سیستم جاسوسی اسرائیل افسانه ای نیست. از شکست آن داستان ها می توان نوشت. این که برای اولین بار جنگ به خانه شان کشیده شد. در غافلگیری محض گرفتار شدند، اسیر دادند، تلفات شان از دو هزار نفر گذشت و ادامه یا پایان جنگ به اراده آنان بسته نیست خود فرازی را در تاریخ ایجاد کرد که تقویم ها به قبل و بعد از طوفان ورق هایش را تقسیم می کند. مقاومت فقط با مظلومیت به دنبال پیروزی خون بر شمشیر نیست. شمشیر هم از نیام کشیده است و از "غلافِ غزه" تا منتهی الیه خاک اشغالی را زیر تیغ و تیر دارد. اگر دشمن ده تا هم بزند یک ضربه مقاومت می ارزد به آن ده تا. مهم این است که دوران بزن و قلدرمناشانه سر جایت بایست تمام شده است. بزنند می خورند بدون این که بتوانند در بروند. این خود اعجازی است که به ازای آن باید سر بر سجده شکر سائید.....
