هزینه زایی شهردار و استاندار به دیپلماسی شهروندی تبریز

امروز نشست مشترک اقتصادی ایران و آذربایجان در تبریز برگزار گردید و در طی این مراسم نشان شهروند افتخاری تبریز به شاهین مصطفی اف از سوی شهردار تبریز اعطا گردید.
این نوع مراوادات در یک تراز از مباحث  روابط بین الملل و تحت شرایط لازم خود، ذیل دیپلماسی  شهروندی و آن هم ذیل موضوع دیپلماسی عمومی می تواند  مورد بحث و بررسی قرارگیرد. عنوان شهروند افتخاری بخشیدن به یک وزیر کشور همسایه نشان از بهترین روابط ممکن بین دو دولت دارد که در این بستر از پتانسیل اعطای نشان  شهروندی نیز بهره برداری می گردد.
اما نکته این اشتباه شهردار و البته جناب استاندار ، عدم موقعیت سنجی چنین امری است که در صورت عدم ارائه توضیح کافی توسط این دو بزرگوار شائبه تعمد این اقدام بر اذهان متبادر خواهد گردید و در این صورت است که  افکار عمومی مطالبه گرانه بدنبال پاسخگوئی مسئولین خواهند بود.
دولت محترم در سه قضیه اخیر جهانی و منطقه ای  توان های متفاوتی برای اظهار نظر دیپلماتیک انتخاب نموده و نشان داده است که کدام یک از وقایع سیاسی جهان برای او اولویت محسوب می گردد. انفجارهای لبنان توسط رییس جمهور محکوم نمی گردد و چند روز پس از  آن ، رییس جمهور بلافاصله انفجارات پاریس را در همان ساعات اولیه محکوم نموده و موضع رسمی اتخاذ می نماید. از آن سوی در آذربایجان عمال فاسد حکومتی به قصد دستگیری رهبر جنبش اتحادیه مسلمانان آذربایحان ، طالع باقراف ، به منزل وی هجوم برده و او را دستگیر نموده و مورد تعرض قرار می دهند.این اقدام مورد مذمت مراجع تقلید کشورمان واقع گردید و مردم تبریز در اعتراض به آن در مقابل کنسولگری باکو در ولیعصر تجمع کردند.
از سویی دیگر در نیجریه، ابراهیم زکزاکی به آن صورت فجیع مورد تعرض قرار گرفته و سه پسرش شهید می شوند اما رییس جمهور با طمانینه خاصی دو روز بعد از حوادث تنها به تماس تلفنی با رییس جمهور نیجریه اکتفا می نماید.
هر چند در سطح تحلیل خودمان شرایط رییس جمهور را نسبت به زاویه او با موضوعات مهمی چون شرایط منطقه و برجام و سایر موراد استراتژیک می سنجیم و اندکی نسبت به رفتار های وی می توانیم با تساهل بنگریم.
اما به نظر می رسد اقدام اخیر استاندار و شهردار نوعی ایجاد زاویه در مواضع کلان استانی نیز تلقی  می گردد.
نماینده ولی فقیه در استان  وهمچنین برخی از نهادهای اثرگذار استان ،  به شدت اقدامات پلیس باکو در ماجرای نارداران را  محکوم نموده اند ، چرا که این برخوردها مسبوق به سابقه بوده و نفرت مردم تبریز از رژیم الهام در مساله دین ستیزی امری بدیهی است. حال در شرایطی که زمان زیادی از دهن کجی مسبوق به سابقه باکو به مذهبیون نمی گذرد آیا اعطای  نشان شهروندی به وزیر صنعت آذربایجان در این برهه زمانی مفید و مناسب است ؟ یا اینکه دوگانگی مواضع را میان مسئولین ارشد استان به ذهن متبادر می سازد؟ آیا افکار عمومی تبریز از اهانت باکو به مذهبیون هنوز التیام یافته که می خواهیم از سبد دیپلماسی شهروندی در این شرایط استفاده کنیم. آیا نگاه مراجع تقلید در این شایط به این مقوله می تواند مثبت باشد؟
شاید در نگاه دیپلماتیک ، مسائل داخلی آذربایجان به خود آنها مربوط باشد  اما حداقل کار ممکن این بود که این اعطای نشان به زمان آتی موکول می گردید که از این رهگذر خاطره رفتار های غیر انقلابی دولت در خصوص مسائل منطقه در استان ما نیز با این بی تدبیری زنده نگردد.
مدیریت استانی ما نمی تواند فارغ از چارچوب های سیاسی کلان کشور حرکت نماید  اما  مقوله تدبیر به همین جا مفید و موثر واقع می تواند گردد. توسعه روابط با همسایگان اولویت روابط خارجی ماست اما استفاده از پتانسیل ها معطوف به زمان سنجی ریزبینانه ای است که متاسفانه در اقدام اخیر نشانه ای از آن یافت نمی شود.