اوقات فراغت پیوند تنگاتنگی با شخصیت و زندگی معنوی و فرهنگی افراد دارد زیرا از سویی از فرهنگ جامعه تاثیر می گیرد و از سویی دیگر بر آن تاثیر می گذارد.
به گزارش تابناک همدان ؛ جوانان به عنوان آینده سازان کشور در نبود برنامه های فرهنگی در حال گذر عمر هستند و مسئولان با چهره ای بشاش خود را درگیر آمارها و ارقامی کرده اند که نتیجه مثبتی را در برندارد.
این روزها تفریحات جوانان در پارک ها، کافی شاپ ها، قهوه خانه ها، گیم نت ها و کافی نت ها خلاصه می شود، مکان هایی که جوانان بیشتر وقت خود را در آنها صرف و بسیاری از مشکلات را در آنجا تجربه می کنند.
معمولا ساعات بیکاری جوانان و دانشجویان در این مکان هاست، که به دلیل نداشتن برنامه ای مناسب به آنها روی می آورند و گاهی علاوه بر اتلاف وقت، آسیب های جدی جسمی و روحی مثل خطر ابتلا به افسردگی و اعتیاد، آنها را تهدید می کند.
این موضوع نگران کننده است که وقت و تفریحات جوانان در مکان هایی که بیشترین هنجارهای اجتماعی را ایجاد می کند خلاصه شود.
عادت های اجتماعی ایجاد شده در این تفریحات علاوه بر آسیب های فردی، آسیب های اجتماعی را نیز ایجاد می کند، آمارهای اعتیاد، قتل، مزاحمت های خیابانی و خودکشی یکی از همین موارد است که باید به دیده تامل به آن نگریست.
پویا جوان ۲۳ساله ایست که تنها تفریح خود را کشیدن قلیان در روزهای جمعه می داند، وی میگوید:برای من که کار ندارم و صبح تا شب بیکار هستم تفریحی بهتر از پارک و کشیدن قلیون سراغ داری؟
پاسخی برای سوالش نیست، او ادامه می دهد که من تمام عصر رو با دوستام تو پارک ها می گذرونم، سیگار و قلیون می کشیم و گاهی جمعه ها هم کوه میریم.
پویا که در خانواده متوسط بزرگ شده است از نداشتن انگیزه برای ادامه تحصیل می گوید، و حرف هایش را اینگونه ادامه می دهد؛ من علاقه ای به رشته تحصیلیم ندارم چون اولویت اولم این رشته بود تنها به اجبار خونوادم به دانشگاه رفتم، برای اینکه نمی خام وقتمو تو کلاس هایی که به مباحثش هیچ علاقه ای ندارم بگذرونم به پارک می رم.
یکی از دوستان پویا که میلاد نام دارد و 22 ساله است، به گفته خودش تا سوم دبیرستان شاگرد اول مدرسه بود و بعد از دیپلم به دلیل مشکلات مالی از ادامه تحصیل انصراف داده است گفت：حتی در مدرسه هم ما تفریح مناسب نداشتیم.
وی میگوید：من تا ساعت ۶ عصر در یک شرکت کار می کنم و بعد از شرکت تنها تفریح من اینجاست که با دوستانم در پارک بنشینیم و سیگار بکشیم.
میلاد از وضعیتی که برایش ایجاد شده ابراز ناراحتی می کند و میگوید：نه پول رفتن به باشگاه را دارم و نه پولی برای کلاس رفتن و آموزش خاصی دیدن.
هیچ ارگانی به فکر ما نیست، کار، تفریح و محیط فرهنگی مناسب نداریم، و حتی سینماهم به علت گرون بودن بلیط نمیتونیم بریم.
این ها صحبت های جوانانی بود که قرار است روزی چرخه زندگی را عهده دار شوند، جوانانی که بیکار و بی هدف مشغول به سرگرمی هایی هستند که سودی ندارد.
بسیاری از جوانان در همین پارک ها سیگاری شده اند و زندگی خود را از دست داده اند. شاید اگر شرایط مناسب برای گذران اوقات فراغت داشتند، سراغ تفریحات ناسالم نمی رفتند.
عوامل فرهنگی و نبود امکانات تفریحی فراغتی کافی، افراد را برای گذرندان ساعات بیکاری خود با مشکل مواجه کرده است. اوباش گری، قتل، اعتیاد، خودکشی و ... همه از نتایج نبود برنامه های فرهنگی و تفریحی مناسب برای جوانان است.
همچون همیشه جای خالی مسئولین فرهنگی احساس می شود، مسئولینی که وظیفه شان تنها در تامین نیاز های فرهنگی قشر خاصی محدود شده است.
تمرکز برنامه های فرهنگی برای قشر و گروه خاص موجب شده است تا ناعدالتی و نابرابری فرهنگی در جامعه ایجاد شود، نکته قابل تامل برای مسئولان این است که اگر افراد در دورانی جوانی شخصیت بزرگی داشته باشند، در جامعه بسبار اثر بخش تر خواهند بود.
