بعید است، نمایندگان ایران حتی جزو چهار تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا قرار گیرند و اگر قرار باشد بر سوابق و پیش‌بینی‌ها تکیه کرد، نمایندگان ایران شانس بالایی برای به دست آوردن قهرمان آسیا ندارند. در واقع ایران در شرایطی هزینه سنگین پذیرش ناامنی‌اش را برای بازی با تیم‌های سعودی در لیگ قهرمانان آسیا خواهد پرداخت که در مقابل هیچ افتخار و قهرمانی ورزشی در دسترس نمایندگان فوتبال باشگاهی ایران نیست.
فدراسیون فوتبال ایران با پیش انداختن سه تیم باشگاهی
کشور، تلاش کرده مسئولیت پذیرش ننگ میزبانی بازیهای ایران در کشوری ثالث
را به گردن باشگاه بیاندازد اما آیا باشگاه‌ها تن به چنین ننگی خواهند داد
یا از حضور در مسابقاتی که احتمال قهرمانی‌شان در آن بسیار اندک است، تا
بازگشت میزبانی به ایران خودداری خواهند نمود؟
به گزارش «تابناک»؛ پس از حوادث سفارت عربستان در ایران، مسئولان فوتبال عربستان در اقدامی سیاسی و تبلیغاتی، ایران را کشوری ناامن جلوه دادند و از مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) خواستند تا میزبانی بازی های مشترکشان با ایران در جام ملت‌ها و لیگ قهرمانان آسیا (جام باشگاه‌های آسیا) و همچنین سایر رویدادهای بین‌المللی در کشوری ثالث به وقوع بپیوندد.
عربستان کشورهای امارات و قطر را پیشنهاد داده بود و در مقابل علی کفاشیان به جای آنکه واکنشی شبیه به ایرانی وطن‌پرست داشته باشد، همصدا با عربستان گفت: «برای ما برگزاری بازی‌ها در امارات بهتر است، چون در این کشور هم ایرانی‌های زیادی حضور دارند و هم راه نزدیک است. همچنین پروازهای زیادی هم از ایران به امارات صورت می‌گیرد و به همین دلیل می‌توانیم وضعیت بهتری داشته باشیم»
در روزهای بعد مشخص شد، با فدراسیون فوتبال ایران و عربستان درباره انتخاب میزبان مذاکره و بر «عمان» به عنوان گزینه نزدیک به ایران توافق شده است. بر این اساس بازیهای که تیم‌های عربستان در مقابل ایران خواهند داشت، در امارات و قطر برگزار می‌شود و بازیهایی که قرار بوده به میزبان ایران برگزار شود، در عمان برگزار خواهد شد.
پس از آنکه نقدها درباره عملکرد مسئولان فدراسیون فوتبال بالا گرفت، خط خبری تازه‌ای توسط فدراسیون فوتبال در پیش گرفته شد که مطابق با این خط خبری توپ این ننگ که دقیقاً متوجه کفاشیان و دبیرکلش اسدی بود، بر گرده باشگاه‌ها گذاشته شد و متاسفانه برخی باشگاه‌ها نیز خواسته یا ناخواسته در بازی کفاشیان افتادند.
مطابق با این بازی، عنوان می‌شود که باشگاه‌های سپاهان، ذوب‌آهن و تراکتورسازی میزبانی در کشور ثالث را پذیرفته‌اند و این گونه تبعات چنین فاجعه‌ای از گردن فدراسیون برداشته می‌شود؛ رویکردی که البته اشتباه است، چراکه افکارعمومی همچنان فدراسیون فوتبال را مسئول بی‌کفایتی در دفاع از حداقل حقوق ایران در حفظ میزبانی و رد ادعای ناامنی ایران می‌داند.
در این میان به نظر می‌رسد اگر قرار بر رفتن زیر این بار میزبانی کشور ثالث می‌رفتیم، گزینه‌هایی به مراتب بهتر از عمان وجود داشت و در مقابل نباید با گزینه‌های نظیر قطر و امارات همراه می‌شد. تاجیکستان و ترکیه کشورهایی بودند که می‌توانستند جوی به مراتب بهتر از عمان داشته باشند، چرا که بازی ایران در یک جزیره متروکه، تفاوتی با بازی در عمان ندارد اما در مقابل میزبانی عربستان در امارات و قطر، میزبانی در یک کشور عربی متحد با فاصله اندک از ایشان است.
در مقابل بعید است، نمایندگان ایران حتی جزو چهار تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا قرار گیرند و اگر قرار باشد بر سوابق و پیش‌بینی‌ها تکیه کرد، نمایندگان ایران شانس بالایی برای به دست آوردن قهرمان آسیا ندارند. در واقع ایران در شرایطی هزینه سنگین پذیرش ناامنی‌اش را برای بازی با تیم‌های سعودی در لیگ قهرمانان آسیا خواهد پرداخت که در مقابل هیچ افتخار و قهرمانی ورزشی در دسترس نمایندگان فوتبال باشگاهی ایران نیست.
با این اوصاف در واقع فدراسیون فوتبال ایران و این تیم‌های باشگاهی، امنیت و اعتبار کشور را برای «هیچ» معامله می‌کنند و در این بازی، برنده اصلی، کنفدراسیون فوتبال آسیا است که از حضور نمایشی ایران در لیگ قهرمانان آسیا، اسپانسرهای بیشتری به دست می‌آورد و درآمد بیشتری به جیب می‌زند. آیا فدراسیون فوتبال ایران به همین سادگی منافع ملی را به منافع باشگاهی و منافع کنفدراسیون فوتبال آسیا ترجیح می‌دهد؟ امیدواریم چنین نباشد!/ف
به گزارش «تابناک»؛ پس از حوادث سفارت عربستان در ایران، مسئولان فوتبال عربستان در اقدامی سیاسی و تبلیغاتی، ایران را کشوری ناامن جلوه دادند و از مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) خواستند تا میزبانی بازی های مشترکشان با ایران در جام ملت‌ها و لیگ قهرمانان آسیا (جام باشگاه‌های آسیا) و همچنین سایر رویدادهای بین‌المللی در کشوری ثالث به وقوع بپیوندد.
عربستان کشورهای امارات و قطر را پیشنهاد داده بود و در مقابل علی کفاشیان به جای آنکه واکنشی شبیه به ایرانی وطن‌پرست داشته باشد، همصدا با عربستان گفت: «برای ما برگزاری بازی‌ها در امارات بهتر است، چون در این کشور هم ایرانی‌های زیادی حضور دارند و هم راه نزدیک است. همچنین پروازهای زیادی هم از ایران به امارات صورت می‌گیرد و به همین دلیل می‌توانیم وضعیت بهتری داشته باشیم»
در روزهای بعد مشخص شد، با فدراسیون فوتبال ایران و عربستان درباره انتخاب میزبان مذاکره و بر «عمان» به عنوان گزینه نزدیک به ایران توافق شده است. بر این اساس بازیهای که تیم‌های عربستان در مقابل ایران خواهند داشت، در امارات و قطر برگزار می‌شود و بازیهایی که قرار بوده به میزبان ایران برگزار شود، در عمان برگزار خواهد شد.
پس از آنکه نقدها درباره عملکرد مسئولان فدراسیون فوتبال بالا گرفت، خط خبری تازه‌ای توسط فدراسیون فوتبال در پیش گرفته شد که مطابق با این خط خبری توپ این ننگ که دقیقاً متوجه کفاشیان و دبیرکلش اسدی بود، بر گرده باشگاه‌ها گذاشته شد و متاسفانه برخی باشگاه‌ها نیز خواسته یا ناخواسته در بازی کفاشیان افتادند.
مطابق با این بازی، عنوان می‌شود که باشگاه‌های سپاهان، ذوب‌آهن و تراکتورسازی میزبانی در کشور ثالث را پذیرفته‌اند و این گونه تبعات چنین فاجعه‌ای از گردن فدراسیون برداشته می‌شود؛ رویکردی که البته اشتباه است، چراکه افکارعمومی همچنان فدراسیون فوتبال را مسئول بی‌کفایتی در دفاع از حداقل حقوق ایران در حفظ میزبانی و رد ادعای ناامنی ایران می‌داند.
در این میان به نظر می‌رسد اگر قرار بر رفتن زیر این بار میزبانی کشور ثالث می‌رفتیم، گزینه‌هایی به مراتب بهتر از عمان وجود داشت و در مقابل نباید با گزینه‌های نظیر قطر و امارات همراه می‌شد. تاجیکستان و ترکیه کشورهایی بودند که می‌توانستند جوی به مراتب بهتر از عمان داشته باشند، چرا که بازی ایران در یک جزیره متروکه، تفاوتی با بازی در عمان ندارد اما در مقابل میزبانی عربستان در امارات و قطر، میزبانی در یک کشور عربی متحد با فاصله اندک از ایشان است.
در مقابل بعید است، نمایندگان ایران حتی جزو چهار تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا قرار گیرند و اگر قرار باشد بر سوابق و پیش‌بینی‌ها تکیه کرد، نمایندگان ایران شانس بالایی برای به دست آوردن قهرمان آسیا ندارند. در واقع ایران در شرایطی هزینه سنگین پذیرش ناامنی‌اش را برای بازی با تیم‌های سعودی در لیگ قهرمانان آسیا خواهد پرداخت که در مقابل هیچ افتخار و قهرمانی ورزشی در دسترس نمایندگان فوتبال باشگاهی ایران نیست.
با این اوصاف در واقع فدراسیون فوتبال ایران و این تیم‌های باشگاهی، امنیت و اعتبار کشور را برای «هیچ» معامله می‌کنند و در این بازی، برنده اصلی، کنفدراسیون فوتبال آسیا است که از حضور نمایشی ایران در لیگ قهرمانان آسیا، اسپانسرهای بیشتری به دست می‌آورد و درآمد بیشتری به جیب می‌زند. آیا فدراسیون فوتبال ایران به همین سادگی منافع ملی را به منافع باشگاهی و منافع کنفدراسیون فوتبال آسیا ترجیح می‌دهد؟ امیدواریم چنین نباشد!/ف
