سعید عسگری فر
ایام انتخابات است و در مقام یک شهروند عادی شاید یکی از شادترین ایامی باشد که می توانیم در طول یک دوره زمانی مشخص تجربه نماییم. دلایل متنوعی نیز دارد که شاید یکی از آنها مهربانی بی سابقه و نزدیکی بیش از پیش مسئولینی باشد که سعادت ملاقات با آنان نصیب هر فردی نمی گردد، دلیل دیگر و البته مهمتر آن از نظر من فرصتی می باشد که از طریق قانون اساسی برای تعیین سرنوشت خود در این ایام در اختیار داریم.
اما افسوس، که در همین ایام شاد و سرنوشت ساز نیز گاهاً با مسائلی برخورد می نماییم که خود نیز بدل به دردی بی درمان دیگر می گردند. نیازی به بازی با کلمات و پیچاندن مطلب نیست همه ما این مسائل را با پوست و استخوان خود درک کرده ایم.
بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی شاهد برگزاری بیشترین تعداد انتخابات ممکن در یک بازه زمانی کوتاه بودیم، به صورت پی در پی دو سال یکبار انتخابات برگزار کردیم که در هر دوره بسته به شرایط موجود اجتماعی شکوهمندتر از دوره قبل برگزار گردید. اما افسوس و صد افسوس که هنوز فرهنگ انتخابات در جامعه ما نهادینه نشده است.
فرهنگ انتخابات مراتب و مراحل بسیاری دارد از مراحل اولیه و آغازین آن گرفته که توسط شورای محترم نگهبان انجام می گیرد تا مراحل تبلیغات کاندیداها و مناظره های انتخاباتی و مرحله آخر روز رای گیری و اعلام نتایج . که اگر بخواهیم در مورد هر کدام از آنها صحبت نماییم شاید ساعت ها و روزها وقت نیاز باشد که از حوصله هر فردی خارج می باشد.
در این دل نوشته ترجیح میدهم در خصوص بخش میانی که همان تبلیغات انتخاباتی می باشد سخن بگویم شاید بسته به روزهایی که در آن سپری می نماییم ملموس تر از دیگر دوره ها باشد.
متاسفانه کاندیداها و طرفداران محترم آنها معنای دوره تبلیغات انتخاباتی را نه در معرفی اهداف و برنامه های خود بلکه در تخریب برنامه ها و در پاره ای مواقع تخریب شخصیتی کاندیدای حریف خلاصه می نمایند.
سوالی را مطرح می نمایم. دوستانی که در ستاد ها مشغول فعالیت می باشید ، تخریباتی که در مورد کاندیدای حریف انجام می دهید، آیا برای شنونده این حس را ایجاد می نماید که کاندیدای تخریب شده فاقد شرایط لازم برای نمایندگی می باشد یا اینکه اولین مطلبی که به ذهنش خطور می کند بی برنامگی و بی هدف بودن کاندیدای تخریب کننده می باشد؟ آیا بعد از برگزاری چندین انتخابات هنوز به این نتیجه نرسیده اید که تخریب نتیجه معکوس دارد؟
متاسفانه چندی پیش در شبکه های اجتماعی از زبان یکی از مسئولین بلند پایه یکی از ستاد های انتخاباتی کاندیداهای شهرمان مطلبی با این مضمون دریافت کردم که می گفت به فلانی رای می دهیم تا خون شهدایمان و آرمان های انقلاب اسلامی پایمال نگردد.
ظاهرا کاندیدای حریف در پی پایمالی خون شهدا و آرمان های انقلاب بوده است که ایشان چنین لب به سخن باز کرده اند. خب دوست و برادر ارجمند چگونه به خود اجازه می دهید به فردی که صلاحیت وی را شورای محترم نگهبان تایید کرده است چنین تهمتی نسبت بدهید؟ آیا در مقام یک مسلمان در روز جزا قادر به دفاع از خود به خاطر این ظلم عظیم خواهید بود؟
عزیزانی که در عرصه انتخابات فعالیت دارید چرا به جای این بی اخلاقی ها و دامن زدن به این بد اخلاقی ها از کاندیداهای خود طلب برنامه مشخص و عملی نمی نمایید؟ چرا به مردم نمی گویید که برای این دوره چهار ساله چه برنامه قابل اجرایی دارید؟
چرا به جای این حرف های پوچ و بی مایه مشکلات اساسی استانمان را مطرح نمی نمایید و از کاندیدای خود پاسخی برای حل این مشکلات طلب نمی نمایید؟ چرا با طرح چنین مسائلی و در پیش گرفتن چنین رویه ای فرهنگ استانمان که زادگاه فرهنگ و گفتمان حسینی بوده است را به زیر سوال می برید؟
میان کلام مطلبی را عنوان نمایم چندی پیش در بین اعضا محترم شورای شهر اردبیل و شهرداری محترم بحثی پیش آمده بود که طرفین بعد از ساعت ها جلسه طاقت فرسا و خسته کننده به دلیل عدم اقناع همدیگر ، پس اتمام جلسه و در محوطه شهرداری از سوی همسر یکی از اعضا محترم شورا برخوردی کلامی و فیزیکی بین آقای شهردار و ایشان صورت گرفته بود که در هر جمعی که بحث فنی و تخصصی در جریان می باشد حال نه با این کیفیت اما امکان رخدادش وجود دارد و چنانچه خود آقای شهردار هم بعد ها عنوان نمودند هیچ گونه شکایتی از ایشان نداشته اند و ندارند زیرا وقتی برای این کارها ندارند.
نا گفته نماند که پرداختن به این موضوع با توجه به تبعاتی که ممکن است در سطح کشوری برای شهرمان داشته باشد و به نوعی فرهنگ یک شهری را به زیر سوال ببرد حائز اهمیت چندانی نمی باشد و اگر فردی واقعا دغدغه پیشرفت شهرش را دارد در صورت شنیدن چنین بحثی نیز باید از کنارش می گذشت و از رسانه ای کردن و دامن زدن به شایعات احتمالی جلوگیری می نمود.
حال دوستان موج سوار این مسله را به قدری وسعت بخشیدند که نقل قول از زد و خورد فیزیکی شدید و حمله اشرار و ارازل و اوباش به شهردار اردبیل می کردند که منجر به دخالت نیروهای انتظامی گردیده است. حال دلیلشان برای این شایعه پراکنی ها و بی اخلاقی ها چه بود؟ می خواستند با بی آبرو کردن یک طرف به نفع یک طرف و علیه طرف دیگر به نوعی کار خود را در دوره بعدی انتخابات راحتتر سازند حال بماند که طرفداری این افراد از یک طرف نیز به دلیل حمایت از آن طرف نیست و صرفا به دنبال اهداف خود می باشند.
برادر من تو که خود را شیعه حسین می نامی آیا مرام حسین در این بود که مسلمانی را بی آبرو سازد؟ آیا فرهنگ عاشورایی چنین آموزه ای را به شما آموخته بود؟ دوستان عزیز اگر به فکر آبروی افراد و خود نیستید به فکر آبروی مردمی باشید که انتشار چنین شایعات زشتی فرهنگ و شعور آنان را به زیر سوال می برد. دوستانی که بر خود لازم می بینید به قلم فرسایی بپردازید و دغدغه های شهرخود را عنوان نمایید، آیا میدانید به لحاظ اخلاقی در قبال تک تک کلماتی که بر زبان می آورید مسئولیت دارید؟
آیا می دانید فعالیت در رسانه های اجتماعی به فرموده رهبر معظم انقلاب اسلامی جنگ نرمیست چه بسا سخت تر از هشت سال جنگ تحمیلی تا چه حدی وظیفه سخت و خطیری می باشد؟ آیا می دانید با چنین رفتاری نه تنها خدمت به مردم خود نمی کنید بلکه آب به آسیاب دشمن می ریزید؟
من یک جوان اردبیلی هستم، سی سال از عمرم را گذرانده ام ،مدرک کارشناسی ارشدم را در یک رشته فنی اخذ نموده ام و هم اینک دربدر به دنبال یک شغل با در آمد ناچیزمی باشم که هزینه های روزمره زندگیم را تامین نمایم.
بی پرده می گویم در شرایط فعلی قصد ازدواج یا تشکیل خانواده یا هر تصمیم مهم دیگری برای زندگیم را ندارم، زیرا یقین دارم اگر تصمیم به چنین کاری بگیرم با سرنوشت خود و چندین فرد دیگر بازی خواهم کرد.
عزیزان کاندیدا و نمایندگان منتخب در مرحله اول انتخابات مشکلات شهر و استانمان را می بینید؟ آمار بی کاری جوانانمان را می بینید؟ پدران شرمنده در مقابل فرزندانشان را می بینید؟ سرنوشت تولیدی های بزرگ در استانمان را می بینید؟ سرنوشت سبلان پارچه ، پتروشیمی اردبیل و چندین کارخانه بزرگ که در صورت راه اندازی می توانند تعداد کثیری از جوانانمان را مشغول به کار سازند را می بینید؟
پروژه های عمرانی بزرگ شهرمان که در صورت اجرایی شدن باعث افتخار و مباهات شهرمان خواهند شد اما به دلیل عدم تامین منابع لازم از سوی ارگان های دولتی و بانک ها خوابیده اند را می بینید؟
راه آهن اردبیل که ده ها سال است به جایی نرسیده است را می بینید؟ وضعیت صنعت توریسم در استان اردبیل را که یکی از پتانسیل های عمده اشتغال زایی و جذب سرمایه استانمان می باشد را می بینید؟ جوانان افسرده شهرهایمان که کوچکترین جایی برای گذران لحظاتی شادی آفرین برای خود ندارند را می بینید؟
سرمایه گذاران محترم شهرمان که صرفا به دلیل انجام دین خود در قبال زادگاهشان دار و ندارشان را خرج کرده اند و اکنون به دلیل سنگ اندازی ها و عدم حمایت ها به مشکلات عدیده ای برخورد کرده اند را می بینید؟
وضعیت بهداشت و درمان و شرایط بیمارستان های شهرمان را می بینید؟ بیماران دیابتی که به دلیل نبودن یک کلینیک ساده پزشکی دربدر جاده های کشور برای رسیدن به تبریز یا تهران می باشند را می بینید؟ وضعیت خیابان های شهرمان که به دلیل کمبود بودجه شهرداری اردبیل به ویرانه ای شبیه اند را می بینید؟
عزیزان کاندیدا من به عنوان یک شهروند اردبیلی در بازه زمانی فعلی انتظار ندارم که اردبیل را به پیشرفته ترین استان ایران بدل سازید که اگر چنین ادعایی هم داشته باشید یقین دارم غیر عملی می باشد. من به عنوان یک شهروند این انتظار را از شما دارم به جای تخریب یکدیگر جوابی برای این سوالات ارائه نمایید. جوابی ارائه نمایید تا مردم بدانند که به چه کسی با چه برنامه هایی رای می دهند تا فردا روزی در هنگام پیگری وعده ها بدانند که به دنبال چه هستند.