اگر از دور هم با عملیات
ساخت و ساز بناها آشنا باشید می دانید که وقتی ساختمانی تخریب می شود کسانی که
مسئولیت تخریب را به عهده گرفته باشند آهن های به کار رفته در بنا را در ازای دست
مزد تخریب برای خود برمی دارند اما بقیه مصالحی که یک بار استفاده شده اند و حالا
نخاله محسوب می شوند به درد افراد معمولی نمی خورند بنابراین نخله ها به جایی خارج
از شهر منتقل می شوند و اگر کارگاه یا کارخانه ای برای استفاده مجدد از آنها اقدام
نکند نخاله ها تبدیل به زباله هایی می شوند که قرار نیست تا هزاران سال دیگر هم تجزیه
شوند. شاید در نگاه اول حجم نخاله ای که قرار است در این مرکز بازیافت شود زیاد به نظر برسد و این سوال را به وجود بیاورد که مگر تهرانی ها چقدر نخاله ساختمانی تولید می کنند که این مقدار آن فقط قرار است در این مرکز بازیافت شود.
مجتبی عبدالهی معاون خدمات شهری شهرداری تهران در جواب این سوال می گوید: «از آنجایی که عمر بناها در کشور ما کم است و خیلی از ساختمان ها بعد از 20 تا 30 سال برای ساخت مجدد تخریب می شوند و یا با بالا رفتن تراکم در مناطق مختلف ساکنان ساختمان ها تصمیم می گیرند با تخریب بنا سک ساختمان جدید بسازند حجم تولید نخاله های ساختمانی در ایران بالاست و به روزانه 50 هزار تن می رسد. بنابراین باید فکری برای این حجم از نخاله کرد.»
او ادامه می دهد: «اگر به سرعت برای استفاده مجدد از نخاله ها کاری نکنیم با دو معضل رو به رو می شویم یکی انباشت زباله های ساختمانی و دیگری هدر رفت هزینه برای تولید مصالح از مواد اولیه دست اول که هر دوی این اتفاقات مشکلاتی را در پی دارد.»
عبداللهی می گوید: «البته پیشنهاد اصلی ما این است که با بالا بردن کیفیت ساخت عمر بناها را بالا ببریم وتولید نخاله ساختمانی را به حداقل برسانیم اما تا وقتی که این شرایط وجود ندارد باید کاری کنیم که فراهم کردن امکان بازیافت نخاله ها بهترین راه حل است. ما باید تا حد ممکن فکر آینده هم باشیم و مراکزی مانند مرکز آبعلی را بیشتر کنیم چرا که در حال حاضر ساخت و ساز در تهران رونق چندانی ندارد و اگر قرار باشد رونق بگیرد قطعا با حجم بیشتری از نخاله ها رو به رو خواهیم بود.»
