رییس جمهور به اصفهان آمد و پس از تاخیر چند ساعته در جمع مردم شهر اصفهان و دیگر مردم شهرستان ها در میدان امام حاضر شد ، روحانی با مردم ، نخبگان ، فرهیختگان ، علما و ایثارگران این شهر نیز دیدار کرد و از مکان های مختلف این شهر بازدید کرد . او در میدان امام و از جایگاه ویژه ی تعبیه شده ، پارچه ها و دست ونوشته های زاینده رود ما کو ؟ زاینده رود ،تنها امید ما کشاورزان شرق اصفهان بود . ما بی سواد ، ما بی شناسنامه اما منتقدیم ، بنرهای بزرگ به داد شرق اصفهان برسید و افرادی که با کلی تلاش بر روی درخت های سرو جلوی جایگاه مستقر شده بودند تا با بنرهای خود حرف خود را اینگونه بیداد کنند ، نیز بود و خود او هم به آن ها اشاره داشت. همه ی اینها در یک کلام خلاصه می شد که صدای مردم اصفهان را بشنوید .صدایی که حتی نماینده ولی فقیه و امام جمعه نیز به آن اشاره کرد که استانی که به اندازه 14 استان دیگر به دولت کمک می کند نیاز به توجه بیشتری دارد ، همه ی این نوشته ها نماد یک حرف بود و آن اینکه چرا باید یکی از تاثیرگذارترین استان های کشور در عرصه صنعت ،کشاورزی و فعالیت های اقتصادی ،علمی و دیگر زمینه ها و شهر اصفهان به عنوان یکی از اصلی ترین پایگاه های گردشگری کشور اینگونه مورد بی مهری و بعضا بی توجهی مسئولین بالادست کشوری قرار گیرد که مردم باید مستقیما حرف خود را با پلاکارد و پارچه نوشته آن هم از بالای درخت و جلوی جایگاه به بالاترین مقام اجرایی کشور نشان دهند !؟ مگر گوش دیگر مسوولان شنوا نیست که مردم به این نوع صحبت روی آورده اند ؟ مگر صدای مردم به مسئولین کشوری نمی رسد ؟!
روحانی آمد و از جایگاه ویژه چادرسفید های ورزنه را دید ، کشاورزان معترض شرق اصفهان را دید ، جوانان منتقد را دید اما خیلی از مسائل اصفهان در میدان امام اتفاق نمی افتد و او شاید ندید و نمی توان از هم طریق تلفن 111 بیان کرد ، او آمار بیماری های شایع حاصل از آلودگی های صنعتی منطقه مثل ام اس که از بد روزگار اصفهان بالاترین میزان را در کشور دارد ندید، آلودگی شدید هوا و وضعیت بد آب شرب اصفهان، ورزشگاه بیست ساله ی در حال احداث نقش جهان ، متروی تاریخی اصفهان، پروژه مصلی و هزاران معضل دیگر را ندید و شاید برخی مسائل پشت پرده مثل مجتمع یو سی اف اصفهان و معضلات آلودگی آن را ندید و بیان نکرد.، شاید ندید هزاران جوان بیکار و در صف انتظار ازدواج اصفهان و مشکل مسکن آنان را. شاید ندید قطب صنعتی کشور و استان ثروتمند را که در تامین آب شرب شهری خود نیز دچار مشکل است . این ها گوشه ای از درد های به ظاهر تکراری مردم اصفهان است که شاید در سفرهای استانی رییس جمهور های مختلف تکرار شده است اما چیزی که می توان گفت : انتظار توجه بسیار بیشتر از رییس جمهور است که در جمع علما و ایثارگران شهرمان صحبت از توان اداره نوین کشور وجهان توسط اسلام و اثبات آن توسط ایران می کرد و انتظار اعتماد هرچه بیشتر مردم را داشت ، ناروا نیست . . اما نکته اینجاست که هرگاه مدیریت شهر اصفهان و اعتبارات آن در دست مدیران بومی این شهر قرار گرفته است نتیجه همواره درخشان بوده و در دیگر موارد که شاهدیم همچنان فرسایشی و با بی توجهی همراه بوده است . ما این بار مصداق عمل به وعده ها را در عمل خواستاریم و نه در کلام و مجدانه این خواسته ها دنبال می کنیم .روحانی رفت اما ما را با کوله باری از خواسته ها تنها گذاشت و ما منتظر عمل به وعده ها و آرمان هایش می مانیم .
این پایان قصه نیست ...