شهرک‌هایی که روی کاغذ ساخته می شوند

در کنار مزیت هایی که صنعت به لحاظ اقتصادی و ایجاد اشتغال برای استان اصفهان داشته است، مشکلاتی نیز از همین صنعت نصیب مردم استان در سال های اخیر شده است.

یکی از اصلی ترین مشکلات مردم با صنایع، آلودگی صنایع به دلایل مختلف از جمله ، استفاده از سوخت آلاینده و نیز قرار گرفتن کارخانه ها و کارگاه ها در محدوده هایی که خلاف قانون است، بوده است.

به دلیل عدم جانمایی مناسب صنایع در گذشته اکنون استان اصفهان با بحران جابه جایی واحدهای صنعتی خود از محدوده شهرها و مکان های سکونتی است اما از سویی این جابه جایی مشکلاتی را هم ایجاد کرده است.

قدمت صنایع مختلف در اصفهان و استقرار آنها از دیرباز در یک محدوده خاص و رونق کسب و کار آنها در این محدوده ها سبب شده تا مصوبات قانونی هم در این زمینه کارگر نیفتد و صنعتگران زیربار جابه جایی و انتقال واحدهای تولیدی خود به شهرکهای صنعتی نروند.

از سوی دیگر هزینه های استقرار در مکان های فعلی به دلیل عدم شناسایی از سوی اداره مالیاتی البته در مورد واحدهایی که هنوز مجوز دریافت نکرده اند، به کارگیری نیروهای کارگر غیرایرانی و نیز هزینه های کمتر دیگری که در این مکان ها برای یک صنعتگر وجود دارد و چندین برابر آن در یک شهرک صنعتی به وی تحمیل می شود، سبب شده تا صنعتگران علاقه چندانی به جابه جایی نداشته باشند.

از جمله اصناف و صنایعی که باید طبق قانون شعاع 50 کیلومتری و نیز محرز شدن آلایندگی آنها به شهرک های صنعتی منتقل شوند، صنایعی همچون شن و ماسه، طلا، موزائیک سازان و کوره های آجرپزی بوده است.

به جز واحدهای طلاسازی سایر واحدها به دلیل استفاده از سوخت مازوت به جای گاز آلودگی بسیاری را برای اصفهان رقم زده اند با این وجود به علت مواردی که در بالا اشاره شد، این صنایع عزمی برای جابه جا شدن ندارند.

از سویی آنها معتقد اند اگر دولت سوخت گاز مورد نیاز آن ها را در همین مکان های فعلی تامین نماید آنها دیگر جزو صنایع آلاینده نیستند و می توانند در همین محل مانده و به فعالیت خود ادامه دهند.

از طرفی برخی از واحدهای آلاینده اذعان دارند که شهرداری قصد دارد زمین کارگاهی آنها را به چندین برابر کمتر از قیمت واقعی خود از آنها بخرد و آنها را به شهرک هایی که خود در نظر گرفته منتقل کند که همین مسئله سبب اختلاف بین برخی اصناف و شهرداری و در نهایت رفتن دود آلودگی ها در چشم مردم شده است.