این روزها بیش از هر زمان دیگر، مردم به رقابت با هم مشغولند: از رقابت بر سر زنان و پول گرفته تا گرفتن پست و مقام. البته فعالیت و رقابت مثبت حسابش از این نوشته جداست، اما چند درصد این رقابت‌ها سالم است؟ وقتی می‌میریم، چه با خود داریم که ببریم؟
لطفاً واقعیات تلخ را فیلتر نکنیم! حداقل برای ذهن و وجدان خودمان.
فردی که به خاطر به دست آوردن یک زن پا بر روی همه اعتقاداتش می‌گذارد؛ کارمندی که برای رسیدن به چند هزار تومان حقوق بیشتر، زیر آب همکارش را می‌زند؛ حرص زدن برای عوض کردن ماشین و موبایل؛ ظلم به دیگران برای رسیدن به پول یا زن! و... به کدام سمت داریم می‌رویم؟
همه خوبی‌ها در یک انبار جمع شده است و کلید آن، زهد و بی‌رغبتی به دنیاست. منظور این نیست که مانند گدا زندگی کنیم و پیشرفت مالی نکنیم؛ خیر. اشتباه نشود. منظور اشتیاق به دنیاست.
وقتی به دنیا رغبت پیدا بکنیم، عمر خود را در مسیر حسادت، حرص، خدای نخواسته مال حرام خوردن و ظلم به سایرین هدر می‌دهیم و در نهایت به پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) هم جفا می‌کنیم. ریشه همه این آفات، دلبستگی به دنیاست. لطفاً بعد از خواندن این سطور، کمی تفکر کنیم!