آدم ها و خانه ها عيناً مثل هم هستند با يك سرنوشت و يك سرگذشت؛ بعضي از آدم ها خانه هاي ويلايي هستند با بافت قديمي كه داخل حياط درندشتش چند درخت وجود دارد و حوضي با فواره اي. داخل ساختمان با گچبري زيبا و كاشي هاي فيروزه اي تزيين شده است و احياناً پنجره ها به دست نجار هنرمندي درست شده است و رنگ نور خورشيد تلألو خاصي به درخت ها و داخل خانه مي دهد.
وقتي خسته از يك روز كاري داخل خانه مي روي دوست داري زيلويي زير درختان سيب و انگور داخل حياط بگستري و با لذت يك چاي تازه دم بنوشي و احياناً موسيقي گل ها با شعري از حافظ بشنوي. چند لحظه چشم هايت را مي بندي و از هواي تازه و بدون دود و دم خانه و با شعرو موسيقي كلاسيك از زمين مي بري و مي روي به كهكشان عرفان و زيبايي.
بعضي از آدم ها هم در داخل مجتمع هاي مسكوني صدها واحدي ساخته شده اند و مثل لانه زنبور مي مانند جا براي تكان خوردن نيست. چند مبل و كابينت با يك فرش ماشيني به زور داخل اين لانه زنبور زورچپان شده است. نه جايي براي استراحت هست نه جايي براي دراز كشيدن. دود و دم ماشين هاي مجتمع چنان كلافه ات مي كند كه مي خواهي بالا بياوري و صداي استارت پي در پي ماشين هايي كه استارت مي زنند و ماشين شان روشن نمي شود روي مغزت رژه مي رود.
موسيقي دامبالا ديمبوي داخل ماشين ها كه در هم به گوشت مي رسد و نور سوزان اشعه خورشيدي كه بدون هيچ حفاظي از پنجره مستقيم روي تنها جايي كه براي استراحت داري،تخت داخل اتاق خواب، مي تابد چون خنجری تا دسته داخل جمجمه ات فرو رفته است، تخت داخل اتاق خوابي كه ملافه اش بعد از چندين بار شسته شدن همچنان بوي ناي عرق تن آدميزاد مي دهد و انگار اين بو با هيچ وايتكس و شوينده اي قابل پاك كردن نيست و داخل ديوارها هم نفوذ كرده است.
و آخرين آدم ها فقط يك خانه كوچك هستند در داخل باغي بزرگ با دري چوبي و ديوارهاي خشتي كه از ترس ورود افراد غريبه ديوارها را بسيار بالا برده اند. در چوبي شكسته را به زور باز مي كني و داخل باغ مي شوی. جوي هاي كوچك درختان سربه فلك كشيده را سيراب مي كند و صداي دلنشين پرندگان تمام روحت پر از زندگي و عشق مي نمايد. هرچه به داخل باغ حركت مي كني خبري از ساختمان و سيمان و آهن نيست. و بعد از چندين ساعت سير و سياحت اتاق كوچكي را مي بيني كه در داخل باغ فقط براي استراحت باغبان و خانواده اش ساخته اند. زير نسيم ملايمي كه از كوهستان مي وزد و اشعه خورشيدي كه چون از داخل درختان مي گذرد با ملايمت دست نوازش خود را به صورتت مي كشد می کنی و روحت دوباره متولد می شود.
نسل آدم هاي اول در حال انقراضه و به جاي آن شهر پر از ساختمان هاي ردیف دوم شده است و ردیف سوم هم كه سال هاست منقرض شده اند.