هرچند از پیشینه این هنر اطلاع دقیقی در دست نیست، اما استاد حاج علی اکبر بنایی میگوید: در روزگار قدیم، بازیچفته در نوش آباد مرسوم بوده که یک بازی شبیه بیسبال آمریکایی است و توپ آن از پارچه ساخته میشد و به خاطر مشکلاتی که در این گویها پیش آمده بود با ابتکار خود این مشکل را رفع کرده و گویهای رنگی را میسازند.
وی افزود: بعد از ساخت گوی که از برهم پیچیدن پارچه ها، درست شده بود، تصمیم میگیرد آن را مقاوم کرده و کیفیتش را بالا ببرد؛ بنابراین با استفاده از امکانات موجود، به ساخت توپی جدید اقدام کرد.
در حال حاضر استاد احمد بنایی تنها وارث هنرگوی بافی است که میگوید: آنچه در ساخت این گویها مورد توجه است، کاربرد انواع رنگهای گلی، سبز، آبی، سورمهای، طلایی و سفید است که رنگبندی زیبایی به دست میدهد و امروز مورد توجه روان شناسان در ساخت اسباب بازی قرار دارد.
دکتر محمد مشهدی عضو هیات علمی دانشگاه کاشان و کارشناس میراث فرهنگی با بیان اینکه این توپ مشتری زیادی داشت و برای بازی کودکان هم به کار میرفت گفت: امروزه این گوی به عنوان صنعتی دستی و زیبا، مشتریان خاص خودش را دارد و بیشتر برای تزئین خریداری میشود.
مشهدی نوش آبادی گفت: هنرگوی بافی، منحصر به خانواده بنایی است که به همت دختر و پسر استاد علی اکبر بنایی، پیگیری میشود و احتیاج به معرفی دارد و میتواند یکی از جاذبههای گردشگری نوشآباد باشد.