به گزارش تابناک کهگیلویه وبویراحمد پنجم مهرماه را سازمان جهانی گردشگری روز جهانگردی نام نهاده تا از یک سو اهمیت موضوع را در اقتصاد جهانی و بهبود کیفیت زندگی بشر نشان دهد، و از سوی دیگر در راستای تشویق انسانها به سیر و سفر کوشیده باشد.
ایران خود جزء ده کشور اول دنیا از لحاظ جاذبه های طبیعی و تاریخی است اما از هرجهت مورد بی مهری است، هم از جهت دست نیافتن به جایگاه شایسته اش در رنکینگ جهانی اقتصاد گردشگری، و هم از این جهت که توسط خود ایرانیان خوب دیده نمی شود.
پخش مستند ایرانگردی که ماجرای سفرهای جوانی خوش ذوق به نام جواد قارانی که بهار امسال از شبکه یک پخش می شد ما را برآن داشت تا با یک جوان هم استانی که از جهاتی کارش به جواد مستند ایران شبیه بود گفتگویی انجام دهیم که به مناسبت هفته گردشگری در سایت استان منتشر می شود!
«محمد زرین» را برخی از مخاطبان با نوشته هایش می شناسند. بعضی بعنوان کنشگر اجتماعی. اما یکی از دوستانش او را « ایرانگرد تنها» نام نهاده. گفتگوی سایت استان با وی را در زیر می خوانیم:
* سلام، حالا چرا ایرانگرد تنها؟
** با سلام.این واژه را دوستی عطا فرموده، راستش علت خاصی نداره، شاید به این علت که من سفر را برخودم آسان می گیرم و بعضی دوستان از سفر یک مساله سخت و نیازمند مدتها برنامه ریزی و هزینه هایی آنچنانی می دانند، که من با این دیدگاه مخالفم، علت اصلی مخالفتم هم اینکه فرصت سفر مثل باد از دست می رود!
* علاقه شما به ایرانگردی از کی و چطور شروع شد؟
** از دوره دبستان. از وقتی ماجرای خانواده آقای هاشمی در کتابهای دوره ابتدایی آن دوره را خواندم و هنوز شیرینی و نوستالژي اش با من است.
* اولین سفر کی و چطور شکل گرفت؟
** وقتی کلاس پنجم دبستان بودم برادرم گفت اگر درسهایت را خوب بخونی می برمت شیراز. و حقیقتاً سفر به شیراز شروع به موقع و بسیار خوبی برای ایرانگردی من بود. جالب اینکه دومین سفر مهم که در دوره دبیرستان رخ داد باز هم به شیراز بود، اردوی دانش آموزی، بعد سفر سوم و طولانی تر، باز هم اردوی دانش آموزی ویژه ممتازها بود که در آن اردو، برای اولین بار گستره وسیعی از ایران را دیدم. مقصد نیشابور دوست داشتنی و مسیر مازندران زیبا.
* خوب بصورت تخصصی چطور؟ از کجا شروع شد و با چه برنامه ای؟
** برای ما شهرستانی ها قبول شدن در یکی از دانشگاههای تهران یا شهرهای بزرگ می تواند مزایای گوناگونی داشته باشد، مثلاً تهران که باشید تقریبا می شود به همه کشور سفر کرد.من هم فرصت مناسبی بود برای دیدن ایران. جالب است عرض کنم حداقل ده تا از استانهای کشور را که در چند ساله دانشگاه سفر کردم با کمترین هزینه بوده و به این شکل که سه روز آخر هفته را بر دوستی میهمان می شدم که مثلا دانشجوی دانشگاه کاشان، سمنان، تبریز، مشهد و….بود!
بودن کنار دوستی هم سن و سال در محیط دانشجویی و رفتن به سوی دیدنیها در جمعی هم سن و سال از مزایای این نوع سفر بود.نکته جالب اینکه معمولا در شهری که می رفتم چون اطلاعات تیوری کافی داشتم دوستانم را جاهایی می بردم که خودشان هم تا آن روز نرفته بودند.
* در مورد تخصصی بودن سفر چه نظری دارید؟
** ببینید تخصص در هرکاری قابل تصور است. همه می‌توانند بودند، اما یک دونده حرفه‌ای متخصص دویدن است. سفر هم همینطوره، مثلا همه می‌توانند بروند شمال، بروند کنار دریا یا توی جنگل، اما اینکه ما بدانیم در بخش چهاردانگه مازندران یک مجموعه چشمه طبیعی و کم نظیر در دنیا به نام « باداب» وجود داردکه حاصل یک سری فعل و انفعالات طبیعی است و دومین اثر طبیعی ملی است که نشانی آن ساری، چهاردانگه، روستای ارست، این می شود سفر تخصصی.
* برای داشتن سفر تخصصی چه باید کرد؟ مگر می شود همه متخصص سفر باشند؟
** خیر، چنین توقعی معقول نیست، اما واقعا حیف است که مثلا ما از جنوب تا شمال یا مشهد سفر کنیم، با خوردو شخصی هم باشیم، اما حداقل چهل تا از آثار طبیعی و تاریخی شهرها و استانهایی که در مسیرمان هست را نبینیم. این نوعی اسراف و یا بی مهری است که مثلا ما سالی سه بار با خودرو شخصی از طریق اتوبان کاشان به تهران سفر کنیم، اما سری به خانه های تاریخی کاشان نزنیم.
* بنظر شما مانع اصلی سفر در ایران چیست؟
** ببخشید منظور شما ایرانگردی است یا سفر به معنای عام؟
* همان ایرانگردی
** اینکه چرا مردم ما گاهی از آثار تاریخی شهر کناری یا حتی شهر زادگاه خودشان بی اطلاع هستند را من نوعی «بی حالی ملی» می نامم. یک بار با یک دوست باستان شناس برای دیدن کاخ اردشیر ساسانی به فیروز آباد رفته بودیم.آنجا به یک دانشجوی ایتالیایی برخورد کردیم که تک و تنها از دانشگاه فلورانس آمده بود تا برای درس خود گزارشی از کاخ اردشیر تهیه کند.کل روز حواسم به آن دانشجو بود. در حالیکه بسیاری بلکه اکثریت مردم فارس حتی یک بار این کاخ را ندیده اند.یا اصلا از وجودش بی اطلاعند. این جز بی مهری، هیچ نیست.
و تلخ تر آنجاست که فردی در تهران داشت از سفرهایش به سی کشور دنیا تعریف می کرد.اما تا آن زمان به شیراز سفر نکرده بود.
* خوب ساده ترین راه ایرانگردی تخصصی را برای مخاطبان بفرمایید.
** کسب اطلاعات پیش از سفر. این اطلاعات را از چند روش می توان کسب کرد. داشتن کتاب جامع ایرانگردی، تهیه بروشور یا سی دی های مربوط به شهر و استان مقصد. اما ساده ترین راه استفاده از اینترنت است.کافی است بتوانید کلید واژه درست را در جستجوگر تایپ کنید به بهترین نحو، اطلاعات کافی همراه با عکس و حتی فاصله و سایر اطلاعات لازم در اختیارتان قرار می گیرد.بهترین کلیدواژه ها می تواند اینها باشد.اسم شهرها برای مثال می آید.
(دیدنی های گلپایگان) (سفر به اردبیل) (آثار تاریخی سمنان) (سفرنامه کرمان) و……
و یا می توانید از طریق سایت رسمی ادارات کل میراث فرهنگی و گردشگری از دیدنیهای مقصد آگاهی یافت.
* بعضی افراد واقعا به سفر علاقه‌مند هستند، اما از نداشتن پول کافی یا وقت لازم می نالند، برای این علاقه مندان چه توصیه یا پیشنهادی دارید؟
** سوال شما دو وجه داشت.کمبود وقت، کمبود پول، بنده قویا معتقدم در همه افراد هردو به اندازه لازم هست، فقط کمی مدیریت یا آسان گیری لازم است تا سفر آغاز شود.
چرا که متاسفانه زندگی امروز ما براثر مشکلات اقتصادی و گرفتاری ها عملا ابتکار عمل را از ما گرفته است، اما باور کنید فقط کافی است بر این باور اشتباه پیروز شویم که فعلا وقت سفر نیست، در آینده وقت بهتری ایجاد می شود، بعد از حل فلان مساله و فلان گرفتاری سفر خواهیم رفت.در این غفلت عمر می گذرد و ایران زیبا دیده نشده باقی می ماند، پس برای امتحان اولین تعطیل دوروزه را برای اولین سفر تخصصی ایرانگردی برنامه بریزیم و نگذاریم هیچ چیز مانع ما شود.خواهیم دید که چه آسان وقت لازم تولید می شود.از حافظ بیاموزید که گفت
هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار / کس را وقوف نیست که پایان کار چیست!!
در مورد مساله هزینه سفر، باور کنید گاه پیش می آید هزینه یک هفته سفر ما برابر یا حتی کمتر از هزینه زندگی ما در خانه و شهر و دیار مان است.این نشان می دهد که فقط این مدیریت هزینه هاست که مساله را حل می کند، نه داشتن پول اضافی. در این زمینه خوب است بدانیم «هرچه بیشتر سفر کنیم،شگردهای کاهش هزینه در سفر را بیشتر می آموزیم»
* چند استان کشور را سفر کرده اید؟
** خوب این سوال باید اصلاح شود، چون بنده در 25 سال گذشته 25 استان کشور را سفر کرده ام، اما سفر به بعضی استانها سطحی بود مثلا ایلام را فقط گذری عبور کرده ام که اصلا نمی گویم سفر کرده ام.یا خراسان جنوبی را تنها سه چهار نقطه تاریخی اش را دیده ام. اینرا بدانیم این ادعا که من همه ایران را دیده ام تقریبا محال است.چرا که ایران بیش از یک ملیون نقطه دیدنی تاریخی و طبیعی دارد که هرگز عمر کفاف این کار را نمی دهد. اما دست کم می تواند به همان آثاری که در کتب و سایتها برشمرده اند اکتفا کرد.
* چند تا از بهترین جاهایی که تا کنون دیده اید را بعنوان مقصد سفر برای مخاطبان یشنهاد بفرمایید.
** همه ایران دیدنی است. از سرخس تا خرمشهر، از بازرگان تا چابهار، اما چند نقطه خیلی زیبا را عرض می کنم. نقاطی که بنظرم هر ایرانی لازم است یکبار هم شده ببیند.
)شاید زیباترین دامنه ای که دیدم مسیر رسیدن به دریاچه گهر درود بوده است.که اگر شما نیمه اردیبهشت به آنجا سفر کنید واقعا با قطعه ای از بهشت مواجه می شوید.سایر نقاط هم نام می برم
دامنه سبلان، گردنه حیران، جاده اسالم به خلخال،شیطان کوه لاهیجان، سرعین، جواهر ده، ارتفاعات دوهزار و خصوصا سه هزار تنکابن، ساحل رامسر،نمک آبرود چالوس،و هشت پر در گیلان، اینها برای دوستداران طبیعت و نواحی سرسبز.
اما برای دوستداران مناطق دیگر غیر از شمال شهرستان خوانسار اصفهان، شمال شهر و طبیعت اطراف خصوصا گلستان کوه در آخر اردیبهشت، روستای ابیانه کاشان، آبشار نیاسر کاشان و باغات گل در قمصر و نیاسر در ایام گلاب گیری.
طبیعت شهرستان بلداجی و سایر شهرستان های بختیاری در اردیبهشت.
که البته این لیست بسیار طولانی تر است که ادامه دادن آنرا مجال نیست.
* در پایان چه توصیه‌ای برای دوستداران سفر دارید؟
** تو پای به راه در نه و هیچ مپرس / خود راه بگویدت که چون باید رفت.
با ساده گرفتن سفر هر سال دست کم به پنج استان سفر کنید، مبادا پیش از دیدن ایران زیبا قصد سفر خارج کنید. برای شما و خوانندگان عزیز سفرهای مطمئن و لذت بخش در اقصی نقاط ایران آرزو دارم!
گفتگو: محمود آرام