به گزارش تابناک یزد،"حسن اکبری" با اشاره به نقش درختان در تولید اکسیژن، جذب دی اکسید کربن، تلطیف هوا، کنترل برخی از انواع آلودگی ها، جذب آب، کاهش فرسایش و ذرات معلق هوا و غيره، تاكيد كرد: ارزش‌های درختان و فضای سبز بر کسی پوشیده نیست، اما زمانی که یک درخت به سن دیرزیستی(پیری) می‌رسد، ارزش‌های دیگری هم پیدا می‌کند که در تمام دنیا به آن توجه خاص می‌کنند و هرچه یک درخت پیرتر باشد، این ارزش‌ها بیشتر می شود.
وي افزود: در حقیقت درختان کهنسال، صاحب ژن‌هایی هستند که توان ماندگاری و مقاومت در برابر ناملایمات مختلف را داشته‌اند.
اكبري ادامه داد: اين قبيل درختان در دوران زندگی خود که گاهی هزاران سال طول کشیده، انواع تنش‌های نامساعد محیطی، سرما و گرمای شدید و غیره را تحمل كرده و همچنان پایدار به زندگی خود ادامه می‌دهند و این همان ویژگی است که موجب شده در تمام دنیا این یادمان‌های زنده را قدر بدانند و حفاظت کنند.
این مقام مسئول تصریح کرد: استان یزد یکی از استان‌های بیابانی کشور است که علی رغم شرایط سخت محیطی، تعداد قابل توجهی درختان کهنسال دارد به طوري كه در مطالعه دکتر کروری و همکارانش، بیش از 38 درخت کهنسال در استان شناسایی شد که البته برخی از آنها مانند "پده هارونی" بعد از این مطالعه، در اثر وزش باد شدید، افتاده و از بین رفت.
به گفته وي، درختان کهنسال مانند هر موجود زنده پیر دیگری نیاز به مراقبت بیشتری دارند و گاهی این ژن‌های مقاوم و ماندگار در مقابل آسفالت شدن محوطه‌ي پيرامونشان، خشک شدن قنات‌های مجاور، تغییر کاربری اراضی اطراف و غيره تحملشان تمام شده و تسلیم مرگ می‌شوند.
وي افزود: اين درختان گاهی نيز به خاطر پوسیدگی آوندهای چوبی تنه آنها و گاهی به خاطر صدمات قبلی ناشی از آتش سوزی و غيره رخت بر می‌بندند و با هزاران سال خاطره از فرهنگ‌های مختلف انسان‌هایی که با آنها زیسته‌اند، برای همیشه به تاریخ می‌پیوندند ولي اين در حالی است که برخی از این ناملایمات را می توان با اندکی دخالت انسانی، مدیریت كرد و خداحافظی این یادمان‌های تاریخ را به تعویق انداخت.
اكبري اضافه کرد: با اين حال، متاسفانه به غیر از درخت سرو ابرکوه که به عنوان اثر طبیعی ملی ثبت شده است، بقیه درختان کهنسال استان متولی مشخصی ندارند.
وي خاطرنشان كرد: البته گاهی برخی از فرمانداران ، مردم و غيره از روی دلسوزی، پیگیری‌های موردی پیرامون برخی درختان کهنسال را انجام می‌دهند که به ناچار برخی دستگاه‌های دولتی درگیر می‌شوند اما واقعاً به درستی مشخص نیست که مسئول حفاظت از این گنجینه‌های ژنی ارزشمند کیست؟
معاون فنی محیط زیست استان عنوان کرد: شاید اداراتی که کاشت درخت می‌کنند و روزها یا هفته‌ای را با نام درخت بزرگداشت می‌گیرند یا دستگاه‌های که نقش بین‌بخشی و هماهنگی میان ادارات مختلف را دارند یا دستگاه‌هایی که می‌توانند برنامه‌ریزی مناسبی برای بهره‌برداری از این درختان از طریق جذب توریست‌ها داشته باشند یا دستگاه‌های حافظ تنوع ژنی کشور و غيره می‌توانستند این کار روی زمین مانده را به سرانجام برسانند اما شاید خلاء قانونی یا شاید هم کمبود منابع مالی، دستاویزی برای کنار کشیدن اين ادارات از قبول مسئولیت در مورد حفاظت از درختان کهنسال شده است.