چهره دیگر، بخش قدیم که مرکز شهر است با خیابانی نه‌چندان عریض، کوچه‌های پرشیب، مغازه‌ها و خانه‌های قدیمی و در کنار آن‌ها ساختمان‌های نوساز چند طبقه در شیب تپه‌ها و در قلب آن، پل تاریخی شاه عباسی که وجه تسمیه شهر است و در آخر پلی سپید اما دلگیر که بر فراز این بخش شهر سایه افکنده و آن را از دید مسافران پنهان کرده است.
یکی از کسبه‌های قدیمی شهر، از زمان احداث پل روگذر که نزدیک به ۴۰ سال از آن می‌گذرد و اینکه پس از احداث آن به‌وضوح شاهد رکود خرید و فروش در مغازهٔ خود و دیگران بوده است. می‌گوید: ماشین‌ها از روی پل می‌گذرند و حتی متوجه نمی‌شوند که از شهری عبور کرده‌اند.
شجاعی، از زمزمه‌هایی مبنی بر عبور دوباره بخشی از جاده ترانزیتی از مرکز شهر می‌گوید و می‌افزاید: با اینکه با هم‌سطح‌سازی، مغازه‌اش در طرح قرار می‌گیرد اما به‌نظرش باید این کار انجام گیرد تا شهر جانی دوباره گیرد و به‌این طریق از مهاجرت فرزندان‌شان برای کار به دیگر مناطق کاسته شود.
وی عقیده دارد، جوان‌ها که از شهر کوچ کنند، کم‌کم شهر نیز به اضمحلال می‌رود.
طرحی که وزارت راه و شهرسازی برای شهر پل‌سفید داشته، پلی به‌موازات و هم‌ارتفاع پل موجود بوده است که اگر با آن مخالفت نمی‌شد، تا کنون کار آن به اتمام رسیده بود
غلامعباس رستمی، نماینده شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور در مازندران نیز در رابطه با طرح تعریض جاده اصلی در شهر پل‌سفید می‌گوید: این طرح جزئی از پروژه ملی چهار بانده کردن تهران- قائم‌شهر است، طرحی که وزارت راه و شهرسازی برای شهر پل‌سفید داشته، پلی به‌موازات و هم‌ارتفاع پل موجود بوده است که اگر با آن مخالفت نمی‌شد، تا کنون کار آن به اتمام رسیده بود.
وی بیان کرد: اما در زمان اجرای کار، طرح با مخالفت شهرداری پل‌سفید، شورای شهر و فرمانداری شهرستان مواجه شد و پس از مخالفت، طرح دوباره در مرحله بازبینی قرار گرفت و تا همین تاریخ، هنوز طرح نهایی تصویب نشده است. هر چند طی روزهای آتی، قرار است طی جلسه‌ای، طرح جدید وزارت راه و طرح شهرداری ارائه گردد تا طرح نهایی انتخاب شود.
رستمی بابیان اینکه، طرح اصلی در حدود ۲۰ سال پیش مصوب شده و در آن زمان پیوست فرهنگی و اجتماعی نداشته است، ادامه داد: بعید می‌داند که اکنون برای جزئی از طرح پیوست فرهنگی و اجتماعی انجام گیرد.
وی بابیان اینکه در پروژه‌های ملی، گاه منافع محلی با منافع پروژه اصلی منافات دارد، افزود: این محور یکی از جاده‌های ارتباطی مهم کشور است و در پروژه‌هایی از این دست، بیشتر بحث فنی مانند ترافیک، ایمنی و سلامت غالب می‌شود.
رمضان پاریاو، شهردار پل‌سفید نیزدر رابطه با تعریض جاده اصلی در داخل شهر می‌گوید: تلاقی رودخانه، پل تاریخی شاه عباسی، بازار شهر، ایستگاه راه‌آهن و پل اصلی در این بخش موجب سختی فزاینده کار شده است.
وی در رابطه با طرح پیش‌نهادی شهرداری در تعریض جاده گفت: شهرداری با همکاری یک شرکت مشاور طرحی را ارائه کوده که دسترسی، منظر شهری، سیل و پل تاریخی شاه عباسی را در نظر گرفته است.
پل موجود از نظر اقتصادی برای شهر مناسب نبوده است
وی همچنین افزود: طرح وزارت راه به این دلیل مورد مخالفت قرار گرفته است که پل موجود نیز از نظر اقتصادی برای شهر مناسب نبوده و با ساخت پل دیگر در کنار آن، شهر به‌طور کامل به انزوا می‌رفت.
پاریاو بابیان اینکه پل کنونی از هیچ عنصر زیباشناختی برخوردار نیست، ادامه داد که امیدوار است که در طرح نهایی به زیبایی بصری پل توجه گردد تا پل ساخته شده به‌عنوان یک شناسه زیبایی در شهر تعریف گردد و در نهایت موجب جذب گردشگر و رونق اقتصادی شود.
قربانعلی ابراهیمی، عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران، در رابطه با انجام ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی طرح‌ها می‌گوید: هر طرح یا پروژه‌ای در محیطی اجتماعی اجرا می‌شود و بر زندگی مردم، فرهنگ منطقه و محیط‌زیست آن تأثیرگذار خواهد بود. از این‌رو، پیش از انجام هر تغییر یا اجرای پروژه‌ای باید پیامدهای آن بررسی شود.
این استاد جامعه‌شناسی می‌گوید: هر پروژه عمرانی آثار مثبتی دارد اما موجب توسعه همه‌جانبه مناطق پیرامونی آن نمی‌شود، لذا با ارزیابی پیامدهای اجتماعی و فرهنگی می‌توان هم راهکار جدید ارائه کرد، هم منافع را افزایش داد و هم پروژه‌ها را با کم‌ترین حاشیه و ضرر اجرا کرد.
به‌عقیده وی، در این زمینه نباید مردم عادی را دست‌کم گرفت. تجربه و دانش مردم بومی، پیشنهادات مردم بر اساس تجربه‌های اجتماعی‌شان در محیط، در کنار نظر کارشناسان امر، در بسیاری از موارد می‌تواند راهگشا باشد.
ابراهیمی می‌افزاید: اما متأسفانه در کشور، انجام ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی، عموماً با برچسب امور لوکس و غیرضرور حذف می‌گردد. در جامعه ما، بخاطر وجود تأخر فرهنگی، تنها به آثار مادی که نمود عینی دارند توجه می‌شود و برای آن هزینه می‌شود اما ابعاد نرم‌افزاری هم‌چون ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی مورد غفلت قرار می‌گیرد که پیامد این امر در نهایت به‌ضرر همه خواهد بود.
رونق شهرهای کوچکی که در امتداد جاده‌های ارتباطی پرتردد شکل گرفته‌اند، تنها در همان خیابان اصلی شهر خلاصه می‌شود. با نگاهی دقیق به این شهرها، متوجه می‌شویم که تعداد مغازه‌های خواروبار، سوپرمارکت‌ها و تعمیرگاه‌های اتومبیل بیش از هر مغازه دیگری است و اکثر آن‌ها نیز در امتداد جاده اصلی قرار گرفته‌اند. تعدد و چیدمان آن‌ها نشان از تأثیر جاده بر زندگی شغلی ساکنان این شهرها دارد. عبور ماشین‌های گذری و خرید آن‌ها، بخشی از چرخهٔ زندگی مردم این شهرهاست؛ از این رو، هر تغییری در این جاده‌ها، اعم از مثبت یا منفی، زندگی تمام مردم شهر را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
بدین ترتیب اگرچه در دهه‌های گذشته‌های ارزیابی پیامدهای اجتماعی و فرهنگی طرح‌های عمرانی امری غیرضرور جلوه می‌نمود اما امروزه اهمیت ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی این قبیل طرح‌ها به دلیل پیامدهای مهمی که بر ابعاد مختلف زندگی مردم طی نسل‌های متوالی دارد، امری است که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت.