به گزارش
تابناک یزد، تلاش های یک ماهه 191 عضو معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (ان. پی. تی) که از هفتم اردیبهشت در نیویورک به منظور بازنگری در این معاهده آغاز شده بود، بامداد دوم خرداد 1394 خورشیدی بدون صدور قطعنامه به پایان رسید.
در نهمین دور از نشست بازنگری که هر پنج سال یک بار برگزار می شود آمریکا، انگلیس و کانادا نقش «بر باد دهنده تلاش ها» را بازی کردند تا خرسندی رژیم صهیونیستی را از به تصویب نرسیدن قطعنامه نهایی به دست آورند.
پیاده سازی بهتر پیمان ان. پی. تی که از سال 1970 میلادی (1349 خورشیدی) اجرایی شد و دستیابی به هدف نهایی آن یعنی خلع سلاح هسته ای، در این دور از نشست های بازنگری با یک محور روشن دنبال می شد: خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای.
در بیانیه پایانی نشست پیشین (2010) تصویب شده بود تا سال 2012 میلادی (1391 خورشیدی) نشستی بین المللی با این موضوع تشکیل شود؛ امری که هیچگاه جامه عمل نپوشید.
رژیم صهیونیستی طی پنج سال گذشته (از زمان تصویب بیانیه 2010) آتش 2 جنگ را در غزه برافروخته و بارها به کشورهای همسایه (سوریه و لبنان) تجاوز کرده است و همچنان به شهرک سازی های خلاف قطعنامه های بین المللی و نیز ارایه پشتیبانی لجستیکی، نظامی و خدماتی از شبه نظامیان حاضر در سوریه ادامه می دهد؛ گروه هایی که به فهرست های تروریستی بین المللی افزوده شده اند.
این رژیم با داشتن صدها کلاهک اتمی و تنها زرادخانه هسته ای خاورمیانه، تاکنون از امضای معاهده ان. پی. تی سرپیچی کرده و به بازرسان و حتی مدیرکل کنونی آژانس بین المللی اجازه نداده است از تاسیسات هسته ای بازدید کنند.
رژیم صهیونیستی که در پی بالا گرفتن انتقادها، از سال 1995 میلادی (20 سال پیش) از شرکت در نشست های بازنگری خودداری می کرد در این دور، به عنوان عضو ناظر هیاتی را به نیویورک فرستاد.
در این دور، طرح «تعیین مهلت برای برگزاری نشست خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای»، «ارایه جدول زمان بندی» یا حتی «نظارت و تصمیم گیری پایانی دبیرکل سازمان ملل متحد برای آن»، با مخالفت نماینده رژیم صهیونیستی، آمریکا، انگلیس و کانادا روبرو شد.
از نشست بازنگری 2015 چند نکته کلیدی برمی آید:
1-مخالفت فقط سه عضو دارای حق رای از 191 امضاکننده معاهده با خلع سلاح هسته ای در خاورمیانه گرچه به فقدان قطعنامه پایانی انجامید اما در افقی بالاتر، تقویت یک رویکرد اجماعی در جهان را آشکار کرد؛ تغییر نگرش و دیدگاهی که برخورد با سلاح های هسته ای را از سطح گفتمان امنیتی به گفتمانی با توجه به پیامدهای غیربشری استفاده از این سلاح ها چرخانده و نقش «اقتدارآفرینی» پیشین بمب اتمی برای دارندگان آن را به نقش «خطرزایی» آنها برای بشریت تبدیل کرده است.
با توجه به نگرش جهانی تازه، دولت های دارای سلاح های اتمی به سبب پیامدهای انسانی و زیستی گسترده و ناگوار نزد افکار عمومی بیشتر کشورهای جهان حتی ملت خود محکوم هستند زیرا داشته های آنها با بر هم زدن صلح و ثبات جهانی و دامن زدن به رقابت های تسلیحاتی، تهدیدی برای همه جهان به شمار می رود.
این رویکرد و خواست جهانی شاید در نشست بازنگری 2015 به کرسی ننشست اما ادامه یافتن و نهادینه شدن آن، سرانجامی روشن را نوید می دهد.
2-امضا نشدن قطعنامه پایانی نشست و بی نتیجه ماندن خواست عموم کشورها برای خلع سلاح هسته ای آن هم در یک منطقه مشخص به دلیل مقاومت چند عضو دارای بمب اتمی، شکاف میان دارا و ندار را نمایان تر کرد و بایسته های یکدستی و یکپارچگی کشورهای همسو را یادآور شد.
طی نشست بازنگری معاهده ان. پی. تی تلاش های همه کشورهای موافق خلع سلاح در چارچوب های فردی و گروهی شکل گرفت و رایزنی ها برای رسیدن به هدفی مشترک، در یک راستا تنظیم شد. بیانیه های کشورها و نهادهای گوناگون پس از پایان نشست نیز بر این امر صحه گذاشت.
به یاد داشته باشیم در دنیایی که سازمان ملل متحد در آغاز و به ظاهر با شعار برابری همه کشورها پدید آمد اما چند کشور محدود در شورای امنیت سازمان ملل متحد به ویژه اعضای دارای حق وتو در آن حرف پایانی را می زنند، شاید صدای اعتراض «اکثریت مستقل» در گوش «انحصارگرایان» ناشنیدنی باشد اما به یاری رسانه های مستقل و مجراهای ارتباطی متعهد، افکار عمومی ملت ها را بیدارتر از گذشته خواهد کرد.
بر همین پایه نهادهای بین المللی مانند جنبش غیرمتعهدها، گروه 77 و... شکل گرفته است تا پیوند کشورهای جنوب را مستحکم تر کرده و توان آنها را در برابر کشورهای شمال افزایش دهد.
3- رژیم صهیونیستی با اینکه نشان داده برای هیچ یک از بیانیه ها و قطعنامه های صادر شده حتی از سوی مجامع بین المللی مانند سازمان ملل متحد ارزش قایل نیست اما به منظور جلوگیری از صدور قطعنامه پایانی و سنگ اندازی های مرسوم خود همواره بیشترین تلاش را می کند و این بار نیز پس از 20 سال وادار شد هیاتی را به نشست بازنگری بفرستد.
دلیل این امر را می توان در موفقیت امضاکنندگان معاهده طی نشست پیشین برای تصویب بند خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای و محکومیت این رژیم به عنوان تنها دارنده زرادخانه اتمی در خاورمیانه طی بیانیه پایانی جست؛ امری که همان زمان (سال 1389) با اعتراض این رژیم همراه شد و در این دور نیز برای پیشگیری از بروز هر رخداد همانند، گروهی از صهیونیست ها را به نیویورک کشاند.
جالب اینکه در دور گذشته مخالفت پشتیبانان همیشگی رژیم صهیونیستی، سدی پیش راه صدور بیانیه پایانی نشد اما در این دور، فشار لابی صهیونیست ها گویی نتیجه داد.
این امر به ویژه با توجه به وضع درهم ریخته خاورمیانه به سبب فعالیت گروه های تروریستی و همچنین مخالفت های رژیم صهیونیستی با تداوم گفت و گوهای هسته ای میان جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5 (انگلیس، فرانسه، آمریکا، روسیه و چین به همراه آلمان) معنایی دیگر می یابد.
گرچه «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا، بارها و آخرین بار طی سخنرانی در کنیسه یهودیان «آداس» واشنگتن تصریح کرده است توافق احتمالی هسته ای با ایران را به منظور «تامین امنیت بیشتر برای اسراییل» دنبال می کند با این همه به نظر می رسد واشنگتن برای کاهش «اختلاف های تاکتیکی» مورد اشاره اوباما میان آمریکا و رژیم صهیونیستی بر سر گفت و گوهای هسته ای، باید هزینه ها و باج های هنگفتی بپردازد.
گرچه آمریکا راهبرد پیشین خود درباره منطقه خاورمیانه را اندکی تغییر داده و به سوی آسیای جنوب شرقی گرایش یافته است اما باز هم خود را به تامین خواسته های رژیم صهیونیستی در خاورمیانه متعهد می داند.